Durf je de wilde wingerd aan?

Soms komt het voor dat een beeld maar niet van je netvlies wil afgaan. Het  blijft je bij en is voortdurend met gemak op te roepen.

In dit geval gaat het om een wilde wingerd, (Parthenocissus quinquefolia), in herfsttooi, die een grote pergola overdekt, beschenen door een felle zon na een regenbui. De donkere wolk vormt de achtergrond. De ervaring is overweldigend, en bij zinnen gekomen grijpen mensen dan naar hun fototoestel.

Deze prachtige pergola zagen we op het terrein van Lianne's siergrassen, een prominente grassenkweekster in de Wilp in Groningen, houdster van de Nederlandse plantencollectie van siergrassen.

Nu ging de vorige blog over de klimop als klimmer, die na een aantal jaren grote oppervlakken kan overdekken. 

Niét wintergroen, zoals de klimop, is de parthenocissus, ofwel de wilde wingerd. Maar zijn herfstkleur is onovertroffen en z'n klimkracht doet weinig voor de klimop onder. Al wordt gezegd, dat als beiden concurreren, de klimop het wint. En wanneer je hem op de noordkant van je huis of schuur plaatst, dan gedijt hij niet. En in de brandende volle zon wil hij zich minder goed aan de muur hechten.

Ook de wilde wingerd houdt zich met hechtworteltjes vast aan zijn ondergrond, maar de worteltjes zijn net kleine klauwtjes met zuignapjes, héél mooi.

Een huis in deze tijd van het jaar, royaal begroeid met de wilde wingerd: schitterend en wat een lef om dat toe te laten. Want enig onderhoud, zoals bij de klimop, is nodig. Je ramen en dakgoot vrijhouden en voorkomen, dat de uitlopers in gaatjes kruipen. Niet bang zijn op de ladder of daar een goede hovenier voor kunnen en willen charteren. Of gewoon romantisch de boel de boel laten...

Maar kijk maar eens bij kwekers en zoek naar variëteiten zoals Parthenocissus tricuspidata ‘Veitchii’ (met drielobbig blad) of Parthenocissus quinquefolia var. Engelmannii ( met vijfvingerig blad). Misschien mag hij zijn gang gaan op een schuurtje of een pergola.

Onweerstaanbaar.