Herfstlicht en je stemming.

Wanneer we dieper de herfst ingaan en het aantal uren daglicht steeds minder wordt, wanneer de zon zich steeds minder laat zien en grauw en grijs gaan overheersen, dan merken de meeste mensen toch dat dit invloed heeft op je stemming. Het weer is geregeld koud en nat en dat maakt het minder aanlokkelijk om in je tuin te scharrelen, en dat draagt ook niet bij aan een zonnig gevoel.

Het valt me steeds weer op hoezeer het zonlicht de kleuren van de herfst kan doen oplichten. De gele, rode en oranje tinten vrolijken me helemaal op, blauw in de lucht geeft mijn gevoel weer de ruimte en graag ga ik met mijn fototoestel de kou in.

De mooie kleuren zijn helaas van korte duur, de wind van een paar dagen geleden heeft bijvoorbeeld de Metasequoia volledig ontbladerd, onderstaande foto van een aantal dagen geleden kan ik nu niet meer maken. 

Er blijft gelukkig nog wat kleur over, hieronder het mooie, hoge siergras Molinia caerulea "Transparent"

Wanneer het grijs en grauw gaat overheersen, voel je weer de melancholie, die zo bij de herfst past. Deze melancholie is iets anders dan een depressief gevoel. 

Het is een licht pijnlijk, maar zoet verlangen naar de lente en de warme zomermaanden, naar het prille groen van het voorjaar en de weelde daarna. Het groeiseizoen is voorbij, maar je weet dat het leven ondergronds doorgaat en volgend voorjaar weer terug zal komen.

De melancholie die opgewekt wordt door stervend blad en terugtrekkend licht, bepaalt je ondanks jezelf tot heimwee naar álles wat eens was. Veel komt nooit meer terug, en is slechts op te roepen in de herinnering. Niet alle herinneringen zijn zoet.

 

Maar de natuur is cyclisch, gelukkig weten we dat het steeds weer voorjaar zal worden, en zomer.

Dit verlangen heeft een toekomst.