In mijn vorige blog suggereerde dat ik
heerlijk vakantie aan het houden was in een primitief tentje.
Mijn wens was de vader van deze
gedachte.
De werkelijkheid was anders. Twee
oogoperaties aan het linkeroog om een maculagat te repareren dwongen
en dwingen mij tot aardig wat visuele passiviteit. Ondanks het feit
dat het genezingsproces nog niet voltooid is, wil ik me graag weer op
bescheiden schaal in het bloggebeuren begeven.
Wat doet een tuinliefhebster, die zo
geniet van het kijken naar de tuin, om deze periode door te komen?
Welnu: staren naar de mooiste plek in
de tuin.
 |
| Begin juli. |
Een jaar of zeven geleden besloten we
na de aanbouw van de serre, de twee terrassen, die maximaal in het
zicht liggen, vanuit een bepaalde visie te beplanten.
Ter inspiratie dachten we aan de
weelderig beplante wilde randjes op Zuid-Franse terrassencampings,
waarop je eerste blik viel, nadat je de tent had opengeritst.
 |
| Half juli. |
Dát gevoel wil ik krijgen, als ik in
de zomer op mijn terras plaats neem. Of als ik vanuit de serre naar
buiten kijk.
En ja, ik krijg dat gevoel ook als ik
naar dat randje staar.
Dat is puur geluk en een troost in
lastige tijden.
Hier laat ik jullie even meegenieten
van dat randje, in de loop van de afgelopen maand op de foto gezet.
