In de derde week van
april was de temperatuur een aantal dagen uitgesproken zomers,
waardoor er een explosie van groen te zien was in de natuur. Alles
botte zo ongeveer tegelijk uit in een aantal dagen tijd. Ons
krentenboompje aan de oostkant van het huis was op een dag ineens wit
van de bloesem, de volgende dag verscheen het blad en een dag daarna
vielen de bloesems alweer. Er waren dan ook middagtemperaturen van
boven de 25 graden. Dat hebben we nog nooit gezien. Ook sommige
tulpen stonden ineens volop in bloei en waren een paar dagen al weer
verwelkt.
Het was niet bij te
houden, veel was me te snel af om op de foto te zetten.
De afgelopen week
waren de temperaturen weer betrekkelijk normaal en nu worden we
geplaagd door felle buien, regen en een koude wind met een
temperatuur van niet meer dan 11 graden.
De afgelopen week
heb ik de mooiste bloeiende planten in de tuin toch maar op de foto
gezet. De tuin vertoont nu elke week een heel ander gezicht, we
krijgen vanaf nu het bloesemfeest van mei.
Altijd weer valt me
in deze tijd van het jaar de variëteit in groene kleuren op: toen we dit weekend, op weg naar het midden van het land, langs de de bosranden van de Veluwe reden, zagen we een
veelheid van schitterende groennuances!
Aan de zuidkant van
ons huis wordt de in 2015 geplante Malus evereste, een rijkbloeiende
sierappel met mooie, kleine rode appeltjes in de herfst, steeds
mooier. Hij bloeit dit jaar overdadig. Zo zien we hem vanuit ons
kamerraam. En op de eerste foto van de blog zie je hoe mooi de
bloesem is.
Aan de westkant van
het huis heb ik vorig najaar een aantal botanische tulpjes in de
bakken voor het raam van de serre gezet, charmante Clusiana soortjes.
Ze krijgen in deze bakken voldoende zon.
Aan de kant van het
terras is een klein veldje bosanemoontjes, het breidt zich gelukkig
uit. Ik vind dit zó bij het voorjaar horen.
In het lage
westelijke deel van de tuin, naast de Metasequoia, bloeit de
hondstand – Erythronium “Pagoda” – een sterke soort met
zachtgele, schitterend gevormde bloemen. Ik heb de bollen ook in mijn
vorig jaar aangelegde bessenbosje geplant.
In de vijver breidt
de dotter zich steeds meer uit, zo vrolijk!
Aan de noordkant van
het huis heb ik een veldje daslook, dat ook steeds wat groter wordt.
Het blad is eetbaar, maar om de een of andere reden kom ik er niet zo
toe het te plukken: het is zo mooi.
Leuk is het
lenteklokje, een bolgewasje, dat een steeds grotere pol vormt. Het
lijkt een beetje op een groot uitgevallen sneeuwklok, maar het bloeit
veel later en is een heel andere plant (Leucojum aestivum).
Eind volgende week
zou het weer warmer worden. Er zal weer veel in bloei komen: we
kijken de bloesem haast uit de knoppen.
