De bijzondere schoonheid van de Japanse esdoorn en de Aziatische kardinaalshoed.

Anderhalve week geleden waren we op een kille dag in het Belmonte Arboretum in Wageningen.

Ook qua ligging aan de Rijn één van onze mooiste Arboretums.

Mijn aandacht werd getrokken door de Japanse esdoorn (Acer Palmatum) zie bovenste foto -  en de Aziatische kardinaalshoed (Euonymus hamiltonianus).

Natuurlijk versmaad ik de meer inheemse esdoorns niet, nóch de Europese kardinaalshoed, maar zowel de vorm als de herfstkleur van de genoemde Aziatische variëteiten zijn wel heel mooi én volledig winterhard in onze klimaatzone.

De Acer palmatum heeft mijn bijzondere belangstelling. Ik heb een paar exemplaren als boom in pot (bonsai) – zie vorige post – en vooral de voor- en najaarskleuren zijn prachtig vlammend rood.

Op de foto’s die ik maakte van de mooiste exemplaren in het Arboretum zie je ook hoe elegant de vorm van deze Acers is. Ze hebben daar de ruimte gekregen in volle glorie de takken te kunnen spreiden.

De naambordjes met de volledige naam van de palmatums heb ik niet altijd tussen het groen kunnen vinden óf vergeten te fotograferen.

Mensen, die de kardinaalshoed in de tuin hebben, is het al opgevallen hoe veel grote en prachtig gekleurde vruchtjes dit boompje dit jaar heeft gevormd, ondanks de droogte.

Ik heb al eerder twee posten gewijd aan deze Euomymus europaeus.

In het voorjaar geeft deze aan de bezitter nogal wat ergernis vanwege de talloze rupsjes van vooral de kardinaalsstippelmot, die met de neerhangende spinsels een complete horror scène kan maken van het uiterlijk van deze boom. Daarom zet je hem wat achteraf, je let er niet op en altijd zal de boom zich weer herstellen om je in het najaar te belonen met de meest mooie vruchtjes. De foto hieronder maakte ik onlangs van de vruchtjes van een exemplaar in onze eigen tuin:

De Aziatische vorm, Euonymus hamiltonianus, kende ik eigenlijk helemaal niet, totdat ik een paar prachtige oude exemplaren in het Arboretum zag. 

Ze vielen vooral op door een ongelooflijke hoeveelheid vruchtjes met een typische licht roze paarse kleur.

Deze oude stammen zijn indrukwekkend:

En dan toch nog zo royaal vruchten kunnen dragen:

Mijn boompjes in pot gaan de herfst in.

Hoewel ik in alle opzichten voor zo natuurlijk mogelijk tuinieren ben, heb ik ook een afwijking.

Al een jaar of dertig verzorg ik een aantal kleine bomen in pot, ofwel bonsai’s.

In de jaren ‘80 van de vorige eeuw volgde ik een bonsaicursus, zo leerde ik de technieken.

Nu ben ik niet zo van de design, dus ik zit niet voortdurend aan mijn boompjes te peuteren om ze in een bepaalde vorm te dwingen. Ik laat ze een beetje hun gang gaan, ik verpot alleen wanneer nodig, en snoei niet overmatig. Zo ogen mijn boompjes vrij natuurlijk en niet zo gestileerd.

(bovenste foto: Acer palmatum "Deshojo", hieronder een Acer platanoides, ofwel Noorse esdoorn)

Ik vergelijk zo’n boompje van mij wel eens met een exemplaar, waarvan het zaad is gevallen in een kleine opening tussen rotsen, waardoor het boompje het moet doen met een beperkte wortelruimte en ook nog eens vrij regelmatig wordt beknabbeld door een paar langskomende geitjes.

Het resultaat is dan een boompje met veel kleiner, dichter op elkaar staand blad.

Je komt dit geregeld tegen in de vrije natuur.

Ik heb veel soorten boompjes. Een aantal heb ik ooit gekocht, de meesten heb ik als zaailing in mijn eigen tuin of die van vrienden en kennissen aangetroffen en verder opgekweekt. (Hieronder een meer dan 20 jaar geleden gekochte Ginkgo.)

Een mooi rood beukje bij voorbeeld vlak langs ons fietspad, dat door de gemeentewerkers weggeschoffeld gaat worden: ik móet dat redden.

Die hele verzameling boompjes wordt dus gekoesterd. Omstreeks deze tijd moeten de meeste potten tot de rand aan toe ingegraven staan in een soort zandbak, die ik daarvoor ooit heb gemaakt.

Laat nu deze zandbak in het schootsveld van een hoge, ietwat schuinstaande conifeer te staan…

Daar staat die zandbak al jaren, maar na de door een stormvlaag omgevallen bomen eind augustus in onze tuin, zag ik tijdens nachtelijke dromen die conifeer op mijn mooiste bonsai’s vallen.

Daarom heb ik de mooiste boompjes, die ik absoluut niet kan missen, op een andere, veiliger plek in de tuin in een soort bak ondergebracht. Ik ben nu bezig los blad erover heen te draperen, zodat ze tegen de vorst beschermd zullen zijn.

De overige boompjes staan wat dichter bij huis:

Exemplaren, die (nog) niet zo bijzonder zijn staan in de zandbak.

Hieronder nog een close-up van een Malus:

Het maken van een minibosje is ook heel leuk, hieronder een lijsterbes en een cotoneaster:

En tenslotte een klein minilandschapje, gemaakt van kleine plantjes, die ik in de tuin vond: