Na
flink wat regen is er eindelijk weer volop groen ontsproten aan de
grond.
De
bruine, dode resten van het vorig seizoen raken uit het zicht.
Op de eerste foto is het mooie blad van de hondstand met kracht uit de grond gekomen tussen de uitgebloeide sneeuwklokjes.
Ik
word altijd weer blij en optimistisch wanneer ik de bodem in snel
tempo bedekt zie raken met fris en jong groen. De bloei van de
krokussen en de sneeuwklokjes is inmiddels vrijwel teneinde, de
narcissen bloeien en er zijn wat van die tere scilla’s, maar de
rest moet nog komen.
We
zitten hier wel in het noorden van Nederland, en de tuin ligt meest
in halfschaduw. En naar mijn gevoel is het voorjaar wat laat.
Overal komen de tuingeraniums weer op, hieronder het blad van de Geranium macrorrhizum, die het ook goed doet in droge schaduw.
En hieronder het prachtige blad van een aronskelk, de Arum italicum:
Iets naar beneden op het eerste "terras" komt het groen van veel bolletjes weer omhoog, veelbelovend:
En heel schuchter durft een prachtig diepblauw Scilla'tje het kopje tussen de klimop door te steken:
Eindelijk wordt het echt voorjaar. De zon is er al, nu willen we dat die stevige, koude noordoostenwind het veld ruimt.
