Japanse wijnbes: gemakkelijk en lekker.

Een week lang eten we nu elke avond een leuke hoeveelheid bessen van de Japanse wijnbes (Rubus phoenicolasius). Van alle bessen, die ik tot nu toe probeerde te laten groeien, zijn dit wel de gemakkelijkste en de lekkerste en je vindt ze niet in de winkel.

Jaren geleden plantte ik een stek aan de binnenkant van onze schutting. Deze lag toen nog aardig in de zon, waardoor de opbrengst na een paar jaar goed was. Geleidelijk werd deze plek te donker, waardoor de plant besloot zich via uitlopers naar de zonnigste kant van de schutting te begeven, waar hij nu gedijt als nooit tevoren.

Plaats een stek dus zoveel mogelijk in de zon en daar, waar hij flink de ruimte heeft om tegen een schutting of gaas te worden geleid. Hij vormt elk jaar nieuwe, stevige uitlopers waaraan de vruchten zich ontwikkelen. De takken van het jaar zijn in de winter afgestorven en deze moet je in het vroege voorjaar afknippen. Dat is ook het enige moment, waarop je last kunt hebben van de vele stekels op de takken, doe dat dus met tuinhandschoenen aan. Ook als je de nieuwe, snelgroeiende takken aanbindt, moet je oppassen voor deze stekels.

Als de vruchten eenmaal rijp zijn, dat wil zeggen echt rood, dan pluk je ze moeiteloos, ze laten heel gemakkelijk los. De plant heeft nooit ziektes of vraat, is dus heel gemakkelijk.

Ook de vogels laten deze plant hier met rust, wat me eigenlijk verwondert. Ik denk dat ze op de druiven wachten.

De vruchtjes smaken goed, zoet met een prettig zuurtje, je hoeft geen suiker toe te voegen.

Uitlopers kun je oppotten en weggeven aan een liefhebber.

Slakken in je bakken: werkt kopertape?

Twee “moestuin”bakken heb ik aan de zuidkant van mijn schutting staan en daar probeer ik wat groenten in te telen. Op de rand van de linkerbak had ik een jaar geleden stukjes kopertape geplakt.

De rechterbak heeft geen kopertape.

Eind juni heb ik in beide bakken jonge palmkool en wat groenlof geplant (zie foto hierboven). Een paar weken later bleek, dat de planten in de rechterbak enorm door de slakken waren aangevreten, terwijl de planten in de tapebak nauwelijks vraat hadden.

Het was me de maand ervoor ook al opgevallen dat ik vrijwel slakvrij pluksla-mix kon kweken in de tapebak, terwijl in de andere bak de kiemplantjes het niet eens haalden.

In de tapevrije bak kon ik elke dag wel slakken vinden, in de bak met tape zo nu en dan één.

Dit gaf te denken, dus ik bestelde drie rollen zelfklevend kopertape. (De prijzen verschillen nogal, dus even googelen voor de goedkoopste.)

De grijze bak checkte ik goed op verstopte slakken en daarna bracht ik de tape aan. Ik verwacht dat ik daar nu met meer succes kan zaaien en planten.

Toen ik bezig was liep er een slak over de bestrating. Leuk om de tape eens te testen bij deze slak.

Hieronder een fotostripje van de proef. De slak probeert via de tape te komen, maar keert meteen op zijn schreden terug. Hij probeert het nog eens, weer terug. Tot hij om de tape heen kan glijden.

Het schijnt zo te zijn dat de kopertape kleine schokjes geeft.

Ik hoor wel dat oudere tape minder goed werkt. In mijn linkerbak valt dat wat mee. Oude tape wil wel gaan loslaten, je kunt de losse stukjes dan weer met wat waterbestendige lijm op de potten plakken.

Ik heb ook een proef gezien met een dunne koperdraad. De proefslak wandelde daar gewoon overheen.

Het is helaas alleen een middel voor bakken en potten. Er kan altijd nog wel een slak komen: misschien als de tape kletsnat is geregend, of als hij zich via overhangende beplanting toegang weet te verschaffen.

Er bestaat ook veel duurdere koperbanden, die je kunt koppelen en als een ring om zaailingen of bedreigde planten kunt zetten. Ook dit werkt wel, maar met hetzelfde voorbehoud als boven.

N.B. Augustus 2017:  dit jaar is de naaktslakkenpopulatie heel groot door de natte juli / augustus. De koperband laat er steeds wel één of twee door, die zich dan tegoed doen aan je beschermde plantjes. Het is niet anders :-((

Kaasjeskruid en solitaire bijtjes.

Kaasjeskruid, een Malvasoort, is een aantrekkelijke plant.

In tuinen zien we geregeld het muskuskaasjeskruid (Malva moschata).

Aan de zuidkant van ons huis in de volle zon is deze plant dit jaar heel mooi geworden. De bloemen zijn heel fijntjes, de plant is aantrekkelijk voor insecten. Zaait zich met wat geluk uit. Ik lees dat het een overblijvende plant is, maar op andere sites staat weer dat hij tweejarig is. Ik zal er eens beter op letten, hoe de plant zich hier gedraagt.

In de schaduw heb ik een roze vorm, ook mooi. Het is voor mij duidelijk dat de plant beter gedijt in de zon.

In de tuin van mijn dochter staan een aantal rozebloeiende malva’s. Zij heeft een paar weken geleden wel een heel bijzondere waarneming gedaan.

Tegen de avond zag ze in een aantal bloemen kleine solitaire bijtjes zitten. Naarmate de avond vorderde en de bloemen zich sloten, bleven ze zitten.

Met dank aan mijn dochter mag ik hier haar foto’s plaatsen (ik heb deze foto’s iets lichter gemaakt en wat meer contrast gegeven om de bijtjes beter te kunnen zien):

Enige studie via Google leerde ons dat er inderdaad solitaire bijtjes zijn, die in de avond slaapgroepjes vormen in bloemen. Er worden meer bloemen genoemd, die door deze slaapgezelschappen worden uitgekozen. Ook kaasjeskruid werd genoemd.

Er is overigens nog niet zoveel bekend over het slaapgedrag van bijen.

Een heel aardig artikel vind je hier.

Ik ben benieuwd of jullie wel eens een slapend bijtje in een bloem hebben aangetroffen.

Wat een schitterend licht moet in dat bloesemkamertje te zien zijn, als in de ochtend langzaam het zonlicht weer terugkeert.