Sterren.

Geen kerstboom....

Dit jaar geen kerstboom. Maar een poezenboom.

Ik meldde een paar weken geleden dat we een jong Abessijnenkatertje hebben genomen, genaamd Simke.

Maar één poes is maar niks. Het lag al in de lijn der verwachting, maar een week geleden hebben wij er nog een huisgenootje bij gekregen: een Blauwe Rus poesje, toen ook 13 weken oud, genaamd Tuzka.

Blauwe Rusjes gaan goed samen met Abessijntjes. We hebben eerder zo'n combi gehad.

De Blauwe Rus is een prachtig kattenras, elegant, tamelijk bescheiden, maar intelligent en meest zeer gericht op de eigen huisgenoten. Herrie en veel vreemden in huis: mwah.... ze trekken zich dan beleefd terug. Het zijn aristocraatjes.

Dit zal wel ons laatste stel katten worden, want als ze twintig jaar gaan worden, zijn wij al in de negentig :-)

Met veel plezier zijn we nu aan het genieten van de twee, die het al heel snel goed samen konden vinden. Veel rennende pootjes om ons heen, stoute experimenten, lekker op schoot zitten spinnen en dat beiden tegelijk.

Wij zijn best druk met de kleintjes, al moet gezegd worden dat de twee poesjes zich hoofdzakelijk met elkaar vermaken, waardoor de baas en de vrouw minder "geplaagd" worden.

Maar als het stel ‘s avonds rond 21 uur uit vrije wil naar hun “Catproof Kamertje” vertrekt – aangelokt door een poezensnoepje – zeggen wij, enigszins vermoeid: “hè, hè, de kleintjes zijn naar bed....”

En als ze 's morgens om zeven uur met luid gerommel te kennen geven dat wij nu lang genoeg hebben uitgeslapen denken we: ja, we zitten echt in de kleine (poezen)kinderen.

De kerstboom en alle kerstversieringen blijven dit jaar maar even achterwege. We doen niet aan zelfkwelling ;-)

Zonlicht in december.

In deze tijd vind ik het maar een desolate boel in de tuin.

Om schoonheid te vinden in het verval moet je een bepaalde gemoedstoestand toelaten zodat je méér ziet dan ingestorte, halfvergane plantendelen. Daar kun je je zeker in trainen, maar wat het best helpt is: zonlicht.

Het verbaast me altijd weer hoezeer zonlicht een zekere mate van vreugde genereert. De wereld ziet er zo veel mooier uit als deze op natuurlijke wijze mooi belicht wordt. Waarbij het tijdstip van de belichting ook nog eens veel kan uitmaken. 

Met mijn fototoestel ben ik daarom de tuin ingegaan om een rondje te lopen en de mooist belichte plekjes de revue te laten passeren.