Laat in de
stormachtige avond van donderdag 9 augustus hoorde ik een flinke
krak in de tuin gevolgd door een glijdend geluid. Ik sprong uit bed
en zag niets verontrustends in de donkere tuin, maar vroeg me wel af
of ik altijd al de lantaarns in de straat achter ons zo goed kon
zien.
Een inspectietocht
door de tuin de volgende ochtend leverde twee verrassingen op.
Aan onze
zuidwestelijke grens bleek één van de stammen van de hoog
opgegroeide driestammige vederesdoorn laag bij de grond afgeknapt. De
zwaar bebladerde stam lag gedeeltelijk op het dak van onze schuur,
onze pergola en over de sloot heen op de schutting van de
overbuurman.
Aan de noordwestkant
in de hoek bij de grens bleek een deel van onze eveneens driestammige
hoge lijsterbes bij de basis geknapt. Deze lag scheef tegen de
conifeer geleund. De overige twee stammen helden over in de richting
van het huis van de zijburen.
Hier paste een
telefoontje naar onze hovenier. Die beloofde de maandag erna meteen
te komen.
En zo stonden
maandagmorgen 13 augustus vroeg twee van zijn mannen voor de deur,
die de zaak uitgebreid bekeken. De overgebleven stammen van de
vederesdoorn bleken instabiel geworden na het omvallen van de eerste
stam. De twee overhellende stammen van de lijsterbes vormden
duidelijk een gevaar voor de buren. Het was duidelijk, de zware
hakselaarmachine moest gehaald worden en men was twee en halve dag
bezig om zes hoge stammen te verwijderen en onderliggende schade aan
struiken en geboomte bij te werken.
Gelukkig bleek de
dak van de schuur slechts één gebroken pan te hebben, die we uit
voorraad konden aanvullen.
De schutting van de buurman had geen
schade opgelopen. Onze pergola wiebelde wél aan een kant, zodat daar
een steun werd aangebracht.
Een deel van de
schade zal waarschijnlijk door de opstalverzekering worden gedekt.
Maar wat jammer: de
genoemde bomen zorgden ervoor dat we visueel volledig vrij zaten ten
opzichte van de buitenwereld. Inderdaad kan ik vanuit de eerste verdieping de buurhuizen en straten weer zien achter het huis.
Oude situatie:
Nieuwe situatie:
De
vederesdoorn was wel geen schoonheid als boom, maar had wel een hoog
en dicht bladerdak.
Oude situatie (vanuit raam):
Nieuwe situatie, (je ziet ook goed hoe de Metasequoia geleden heeft onder de droogte):
Op de lijsterbes was
ik erg gesteld. In het voorjaar een zee van witte bloesem en in de
zomer rood van de bessen. Hij stond nu ook prachtig vol in de bessen,
ik vind in de tuin overal de restanten.
Mijn buurvrouw
verwenste de lijsterbes al jaren: de bloesem en de bessen vielen in
haar tuin en dat was vies. Ze was opgetogen dat de boom moest wijken.
Hier wordt de lijsterbes geveld:
Ik heb nu alleen nog
maar een paar bonsai-achtige lijsterbessen in pot.
Het heeft even
geduurd voordat ik mentaal in staat was hiervan verslag uit te
brengen. Elke boom minder in de tuin vind ik een verlies. Er worden
al zo veel bomen gekapt in onze omgeving, en dat is niet uit
noodzaak. Ik heb hier écht een kleine vogelenclave en dat komt omdat
hier veel dichte struwelen zijn / waren.
We zullen bekijken
hoe we weer wat struweel kunnen doen groeien op de vrijgevallen kale
plekken. Struweel dat niet zo enorm hoog opgroeit, vanwege de
gevoeligheid voor de westerstormen en de gevoeligheid van de
buurvrouw.
Gelukkig valt de
zichtdichtheid mee, als je in de tuin bent.
Oude situatie vanuit de tuin:
Nu vanuit de tuin:
Het had veel erger gekund.
Het went en ik ben
al weer bezig met de plantenkeuze.
Ook is de
bollencatalogus weer in huis: niets leuker dan weer vooruit te
denken.
