Tinten groen: nieuw, jong blad.

Als het blad nét vers aan bomen en struiken is verschenen, zie je een zeer grote verscheidenheid aan schakeringen groen. Je zou niet vermoeden, dat er zoveel tinten groen bestaan.

Het jonge blad is nog ongeschonden en helder van kleur. Later wordt het donkerder en treedt er nogal eens vraat of andere beschadiging op. Zoals bij ons onszelf, naarmate we groter groeien.

Dat spel van kleurschakeringen in het blad vind je alleen terug in de herfst, maar dan is het een kleurenspel in de roden en bruinen en okers.

Ik ben de tuin rondgegaan om wat mooi jong blad op de foto te zetten. Het betreft veelal het blad van mijn verzameling boompjes in pot, de zogenaamde potensai's (potentiële bonsai's ;-))

Het is haast een lesje boomblad herkennen geworden.

De namen zet ik onder de combi's.

hierboven: japanse esdoorn, es, iep

                  eik, noorse esdoorn, beuk

                  rode beuk, paardenkastanje, linde

hierboven: haagbeuk, mahonia, hazelnoot

                  larix, wilg, klimop

                  lijsterbes, els, berk

Mei vervult het verlangen.

Nu het uitzonderlijk mooie weer, waarvan we gedurende een week lang hebben mogen genieten, ten einde is, kan ik weer achter de computer gaan zitten zonder het gevoel te hebben dat de tuin mij roept.

Op 26 april lag hier nog een ochtendsneeuw, een goede week later zagen we een opmaat naar een periode met zomers weer. Zelfs hier in zuid-oost Friesland kwamen de temperaturen boven de 25 graden. Door de stevige oostenwind voelde het niet al te warm aan.

Het verlangen naar de haast exploderende weelde van groen en bloesem, die de meimaand vertoont, werd in de afgelopen week ruimschoots bevredigd.

Wat kun je in de lange wintermaanden uitkijken naar deze transformatie in de natuur: van bruin en dor naar sappig, groen in alle tinten en subtiele dan wel uitbundige bloesem.

Ik kan niet ophouden met kijken, ruiken, luisteren naar de vogelgeluiden en genieten van al dat moois. 

En dat dit zich dan ook nog eens in onze eigen tuin afspeelt: wat een geluk.
Hieronder fluitenkruid: één exemplaar, dat zich merkwaardigerwijze niet uitzaait:

De eerste akeleien verschijnen:

terwijl een explosie van de vrolijk makende schijnpapavers zich aandienen:

En de fijne bloempjes van de Geranium phaeum:

En een heel veldje Hyacinthoides hispanica, dat ik tussen de bodembedekkende klimop heb gezet:

Nu we weer een aantal dagen in een koudeput belanden, tja....
Even op adem komen van een voorproefje zomerse warmte, die we begin mei al hadden.
In plaats van je te laten koesteren door de warmte, bedenken of er ook nog klusjes zijn, die zich beter lenen voor flink lagere temperaturen.

De laatste magnoliabloemen: Arboretum Wageningen.

Afgelopen zondag konden we in het prachtige Belmonte Arboretum van Wageningen nog nét de laatste bloei van de vele magnolia's waarnemen.

Er zijn daar vele, oudere magnoliabomen.

De magnolia intrigeert mij, omdat wordt aangenomen, dat deze evolutionair gezien behoort tot de alleroudste bloemplanten. Er zijn fossielen gevonden van de allereerste bloemen, en die lijken veel op de grote, soms wel 10 cm lange bloemen van de Magnolia. 

Er blijven echter nog veel vragen over de precieze datering van de eerste Magnolia's. Men denkt zo'n 100 miljoen jaar geleden, in die tijd liepen er ook dinosauriërs rond op onze aarde.

Bijzonder is, dat ze worden bestoven door kevers, want bijen bestonden er toen nog niet. De bouw van de bloem is op deze beestjes ingesteld, de bloembladen zijn stevig en dik.

Ook de kleur van de eerste magnolia's schijnt wit te zijn geweest.

De later ontstane vliegende bestuivers oriënteerden zich meer op kleur, en in die tijd ontstonden meer kleurige bloemplanten.

Jammer genoeg heb ik in onze tuin slechts twee kleine, jonge stermagnolia's. De ene wilde niet bloeien. Deze heb ik naar een zonniger plekje in de voortuin overgeplant.

De ander had negen bloemen, en daar was ik al blij mee.

De foto's van deze prachtige bomen uit het Arboretum op deze blog laat al een beetje verval zien. De nachtvorst is er overheen gegaan.

Maar ook dit verval hoort bij de bloei van het voorjaar, ook bloesem gaat ten gronde.