Zo eens in de twee / drie jaar vragen
we onze hovenier het grotere snoeiwerk uit te voeren. Er zijn bomen
doodgegaan, of er groeien takken over de grens, ze hinderen dak en
goten en sommige struiken worden onderaan kaal en zullen opknappen
van enige reductie.
De eerste 10 jaar deden we dat nog
overwegend zelf, maar langzaam aan is het om meerdere redenen
verstandig om dat door sterke, jonge mensen te laten doen ;-)
De januarimaand is erg geschikt; de
voorjaarsbollen zijn nog nauwelijks uitgelopen en de schade blijft
daardoor beperkt, de tuin heeft nog tijd om te herstellen en in de
loop van het voorjaar en de zomer lopen struiken en bomen weer snel
uit.
 |
| die natte sneeuw blijft zelfs liggen |
Hoe goed en plezierig de jongens van de
hovenier ook hun werk doen, ik raak altijd enigszins ontredderd door
deze activiteiten. Ik voel me zelfs schuldig tegenover de tuin, waar
- het kan ook even niet anders - een chaos ontstaat. Herrie van het
gezaag, hopen takken, kapotgelopen paadjes - nóg erger door de niet
aflatende regen van de laatste dagen en vandaag zelfs: natte sneeuw.
Ik weet dat het goed is wat er gebeurt,
er is over nagedacht. Er verdwijnt een hoge conifeer aan de voorzijde
van het huis, die het licht én het uitzicht wegnam. Er kan wat moois
in de plaats komen, een mooie malus bijvoorbeeld met kleine, lang
blijvende rode appeltjes...
Er komt een telefoontje van de
buurvrouw, die vraagt of die hoge boom niet weg kan, die in de
nazomer die vieze rode vruchtjes in haar tuin en vijver laat
vallen.... Ze heeft het over
onze mooie, meerstammige lijsterbes,
meer dan dertig jaar oud, die in het voorjaar prachtig bloeit en
schitterende bessen draagt in de zomer, waar vele vogels op afkomen.
Hij staat op 2 meter van de grens...
Die boom zal er dus niet uitgaan.
Buurvrouw boos.
Tja, ik spreek mijzelf toe: dat
buurvrouws boosheid wel weer zal wegtrekken, dat de chaos binnen een
paar dagen opgeruimd zal zijn. Er komt een grote shredder, die morgen
of overmorgen al die kuubs snoeihout zal versnipperen en over de tuin
zal verspreiden. Een herrie dat dat zal geven : de vogels durven nu
al haast niet bij de catering te komen.
Enfin, dit zal voorbijgaan, dit
sombere, natte, kledderige, winderige, donkere gebeuren.
Ik kijk de andere kant op en maak wat
foto's waar een beetje kleur in zit
en, als verrassing zie ik tóch nog
het boomklevertje dat samen met de koolmees ná werktijd een zaadje
kwam meepikken.
