Helaas trad al gauw
een variant van de Wet van Murphy in werking: als er iets fout gaat,
gaat er een heleboel achter elkaar fout.
We hadden een zeer
goede vakantie: een schitterend gelegen, heel mooi vakantiehuisje met
uitzicht op het riviertje de Dinkel in Oost Twente, een verrassend
mooie omgeving en gemiddeld aanvaardbaar weer.
Uitzicht huisje:
Uitzicht zijkant huisje, met zo nu en dan:
Van het natuurschoon, dat we
in de omgeving zagen, laat ik jullie in volgende blog nog meegenieten.
Na een paar dagen
bleek mijn smartphone, die aldaar slechts één blokje verbinding maakte,
géén verbinding meer te maken. Netwerkantenne stuk, vermoedde de
man uit de telefoonwinkel.
Ach, niet erg, de
Wifi deed het nog uitstekend en we hadden nog een oud reservenokia’tje
met soms ook één blokje verbinding.
Na anderhalve week
bleek dat het dierenpension, waar onze twee poezen verbleven, al
dagenlang had geprobeerd ons te bereiken.
Onze Abessijn Simke
was ziek geworden. Het pension kreeg te kampen met een lastig virus,
een niesziektevariant. Ondanks hun terechte strenge eisen wat betreft
de enting hiertegen, waren een aantal katten ziek geworden. De
meesten genazen snel, maar Simke was erg ziek geworden, was
geïsoleerd en had zelfs dwangvoeding nodig. De dierenarts werd
regelmatig geraadpleegd en er dreigde zelfs even een opname.
Met één blokje
telefoonverbinding, staande op het buitenterras, lukte het dagelijks
verbinding te krijgen met het dierenpension.
Hij werd daar meer
dan voortreffelijk verzorgd en we besloten de vakantie voort te
zetten.
Tuzka, ons Blauw
Rusje, bleef gelukkig gezond.
Thuisgekomen haalden
we de poezen snel op. Simke was gelukkig weer zelf gaan eten en kwam
met een voorraad medicijnen thuis. Hieronder Simke:
De buurvrouw
vertelde ons, dat er tijdens de hevige storm mét slagregens tijdens
onze laatste vakantieweek, lekkage was ontstaan in de serre. Ze had
een emmer geplaatst.
O.k., loodgieter
inschakelen.
In de keuken viel me
het veranderde uitzicht op: er was een grote top uit de Metasequoia
geslagen, wel een derde van de oorspronkelijke boom lag in de grote
prunus en de coniferenhaag. Dit stuk boom ligt redelijk stabiel.
Bellen met de hovenier: deze komt het afgebroken stuk binnenkort
verwijderen.
Zie allereerste foto en het totaalbeeld hieronder (er staat nog een dunne, secundaire "toptak"):
Simke ging steeds
minder niezen en proesten, maar het rechteroogje knapte niet op. We
zijn daar de afgelopen week vier maal mee naar de dierenarts geweest.
Er bleek een beschadiging van het hoornvlies te zijn. Waarschijnlijk
een uithaal van een andere kat tijdens het pensionverblijf.
Samen met het virus
van de niesziekte, dat ook de slijmvliezen van het oog plaagt, had
Simke een dubbel probleem met het oogje.
Een
poezenziekenboegje dus, met uitgebreide schema’s van
medicijntoediening.
En dat viel niet mee
bij zo’n temperamentvolle Abessijn. Met list en bedrog en zoete
woordjes en slimme methoden wisten we alles in de poes te krijgen,
zonder onze vertrouwensrelatie met hem onder druk te zetten.
Waarbij we onze
eigen kalmte probeerden te bewaren.
Vooral het bedenken
van een manier om vier maal per dag de oogdruppels toe te dienen,
kostte me een aantal uren nachtrust.
De dierenarts hoopt
dat het langzaam verbeterende oogje op de lange duur genezen zal.
