Ergens moet het zijn...

Als ik door mijn tuin loop, denk ik vaak aan misschien wel het mooiste "tuingedicht", dat ik ken:

 

ergens moet het zijn
een soort verwilderde tuin
van oude stilte

 

een boom voor het huis
zacht wazelt hij zijn verhaal
niemand begrijpt het

het heeft geregend
de tuin dampt goede geuren
aarde die verlangt

J. C. van Schagen

De wilde tuin van Jan in Groningen: op bezoek.

Gisteren hadden we het voorrecht door Jan zelf te worden rondgeleid in zijn 8000 m2 grote, wilde tuin, die hij samen met zijn partner beheert. Het was tijdens de Groningse Tuin &Kunsttiendaagse, die nog tot en met 29 juni duurt.

Jan blogt ook over zijn tuin, zie : "Jan wilde een tuin"

Nadat ik een aantal maanden zijn blog had gevolgd, werd ik erg nieuwsgierig naar zijn tuin, die qua afstand binnen ons bereik is.

Mijn echtgenoot en ik zagen een mooie, door bomen omsloten, natuurlijk aandoende tuin met een bosgedeelte, een schitterende vijver omringd door een wal, dit alles begroeid met een grote diversiteit aan wilde en andere vaste planten, uiteraard ecologisch beheerd. Als je er rondloopt, waan je je in een boeiend natuurgebied.

 

Jan beheerst het grote gebaar: grootbladige planten rondom de vijver, grote planten groepen, bomen en struiken.

Een wilde tuin naar mijn hart.

Méér dan woorden zeggen foto's.

In zijn huidige staat is de tuin zo'n tien jaar oud. De bostuin bestond al, Jan heeft daar langzamerhand een collectie Epimediums (elfenbloemen) opgebouwd, zodat het er elk jaar in de vroege lente nog mooier zal worden. 

Omdat een klein, oud zwembad, dat als vijver diende, lek raakte, ontstond het plan op een centrale plaats in de tuin een grote vijver tot op het grondwater uit te graven, en het vrijgekomen materiaal voor de wal te gebruiken, waardoor de vijver wat dieper in de tuin lijkt te liggen.

Van de oude vijver werd een klein, wild tuintje gemaakt, niet meer dan 10 x 5 meter. Op de foto hieronder zie je, hoe Jan erin geslaagd is óók op een klein oppervlak een schitterend plekje te maken.

De tuin is, op open dagen en op afspraak te bezoeken. Voor tijd en plaats: kijk op zijn blog.

Zonnewende: 21 juni.

 

 

Vandaag, 21 juni, is het de langste dag en de kortste nacht. Zonnewende: de eerste dag van de astronomische zomer.

Mooie zomerweken, daar hopen we op.

Lange, zwoele avonden, zodat we buiten kunnen zitten. En we de gierzwaluwen hoog in de lucht zien vliegen met hun karakteristieke geluid.

En later in de schemering zoef heen, zoef terug gaan de vleermuizen: zó bijzonder, ik vraag me altijd af waar ze hier verstopt zitten overdag.

De nachten zijn de komende weken ook nauwelijks écht donker, ook in onze streken kun je dat goed merken.

 

Het vrolijke weven van de tuingeranium.

De tuingeranium is een van mijn meest geliefde voorjaars- en zomerplanten. Gemakkelijk, mooi, speels, veel effect. Het lijkt wel of ze dit jaar mooier bloeien dan ooit.

De tuingeranium is geen familie van de plant, die in de volksmond "geranium" wordt genoemd. Dat is dié plant, die ze bedoelen als ze het hebben over "achter de geraniums zitten". Die laatste heet eigenlijk Pelargonium, afkomstig uit Zuid Afrika, en is niet winterhard.

De tuingeranium is een winterharde tuinplant, behoort tot de familie van de Ooievaarsbekken; die naam is afgeleid van de snavelachtige vruchten, die gevormd worden na de bloei.

Er zijn veel soorten mooie tuingeraniums, vroegbloeiende, doorbloeiende, hogere en lagere; veel mooie kleuren....het loont de moeite er wat op te goochelen en rond te neuzen bij een goed kweker.

De meeste geraniums stellen geen bijzondere eisen aan de grond, en groeien ook in halfschaduw.

Geranium sanguineum, fijn blad, laagblijvend 20cm

Geranium sanguineum, bloem

Geranium sanguineum var. striatum: laagblijvend, zeer mooi

Je kunt het hele jaar door bloeiende soorten hebben. Ze weven zich op vrolijke en natuurlijke wijze door je andere planten heen.

Geranium versicolor

Geranium versicolor wit

 Geranium versicolor

Geranium versicolor

en nog een Geranium versicolor

Ze zaaien zich uit en met wat geluk vind je nieuwe mengvariëteiten terug, die in je eigen tuin zijn ontstaan. Je kunt je voorstellen dat de drie Geranium versicolor hierboven gaan mengen en dat je zie je ook gebeuren.

Wanneer de bloei ten einde is, kun je de planten afknippen tot een paar cm boven de grond. Ze gaan dan een aantal weken later opnieuw bloeien.

Vier mooie sieruien.

Even een rondje langs vier mooie Alliums, die op het moment in de tuin bloeien.

De koningin onder de alliums is wat mij betreft de Allium christophii hierboven, ook wel sterrenlook genoemd. Een onwaarschijnlijk mooie en grote allium, haast metaalachtig lichtpaars van kleur. Ik had veel meer van deze soort, maar in één stuk van de tuin zijn ze volledig verdwenen. Het hieronder gefotografeerde groepje bloeit voor het tweede jaar. 

Allium christophii

Ik sta niet in voor het jaar erna. Ik heb besloten deze bollen gewoon jaarlijks aan te schaffen. Ze zijn te mooi om weg te laten. De uitgebloeide bloemschermen blijven nog lang aantrekkelijk. 

Meest uitgebloeid zijn nu de Nectaroscordum siculum subsp. bulgaricum ofwel bulgaarse sierui. Een mooie sierui, waarvan de uitgebloeide klokjesachtige bloemen zich als torentjes strekken waardoor ze nog lang leuk ogen. 

 

Nectaroscordum siculum subsp. bulgaricum

Ik schreef hier meer over deze sierui. De soort trekt bijen en hommels aan en zaait zich hier op de wat zuurdere grond goed uit.

Dat uitzaaien doet ook de grappige punker onder de sieruien Allium vineale hair, die ik ook eerder beschreef. Deze zaait zich ook uit, waarbij opvalt dat hij zich richting zon beweegt. Verreweg de meeste Alliums zijn zonaanbidders. 

Allium vineale hair

En tot slot laat ik het puinlook, de Allium karataviense, zien, een mooie, lage allium, die zelfs in het grind groeit. Eerdere exemplaren liepen langzaam terug. Deze bollen, die ik vorig jaar als overblijvertjes met korting in een gewoon tuincentrum kocht, doen het onwaarschijnlijk goed. Hopelijk zijn het blijvers.

Allium karataviense

Alliumsoorten zijn nog bij veel tuinliefhebbers onbekend. Ten onrechte, het zijn prachtige planten, waarvan je de bollen in het najaar planten moet. Ik zou ze niet meer willen missen.

Maandelijks hetzelfde kleine stukje tuin gespot: juni.

Maandelijks wordt hetzelfde kleine stukje tuin gespot.

Het verschil met mei is best groot. De planten zijn tot volle wasdom gekomen. De geelbloeiende wolfsmelk is op de terugtocht, de knoppen van de Papaver oriëntale komen geleidelijk allemaal in bloei, helaas houdt een bloem het slechts een paar dagen uit. De grote geraniumpol linksboven is in volle bloei. Het is een mooie soort, vermoedelijk een Geranium versicolor. Ik weet niet eens of hij zich hier heeft uitgezaaid, of dat ik hem zelf heb neergezet. 

Geranium versicolor

Hetzelfde geldt voor de mooie witrose Geranium sanguineum, een zeer dankbare, lage geranium, die rijk bloeit. 

Geranium sanguineum

Ook de siergrassen zijn mooi uitgegroeid met bloeiaartjes.

Waarschijnlijk is dit hoekje in deze weken wel haast op zijn mooist. Daarom nog een foto van hetzelfde stukje vanaf de zijkant. De torentjes boven en links van het midden zijn de knopjes van de Allium hair.

scheef muisjesperspectief

De groene weelde en uitbundige bloei van de junimaand is altijd weer schitterend en een bron van genoegen. Die weelde is dit jaar eerder dan in andere jaren overrompelend. Het groen wordt je haast de baas en dat hoort ook zo in de weken voor de langste dag. Steeds is het nodig wéér de paadjes open te knippen. De tuin neemt alle open plekjes in dreigt mij haast buiten te sluiten; de tuin heeft genoeg aan zichzelf.

Het is het moment waarop ik wel eens denk: kan ik dit nog wel de baas. Ik ken dit gevoel inmiddels en ik weet dat die enorme groene groeispurt de volgende maand al weer afneemt.

Meer kleine plekjes gespot zie je regelmatig bij de Fruitberg, de Biodiverse en de Zandeik.