Herfstlicht en je stemming.

Wanneer we dieper de herfst ingaan en het aantal uren daglicht steeds minder wordt, wanneer de zon zich steeds minder laat zien en grauw en grijs gaan overheersen, dan merken de meeste mensen toch dat dit invloed heeft op je stemming. Het weer is geregeld koud en nat en dat maakt het minder aanlokkelijk om in je tuin te scharrelen, en dat draagt ook niet bij aan een zonnig gevoel.

Het valt me steeds weer op hoezeer het zonlicht de kleuren van de herfst kan doen oplichten. De gele, rode en oranje tinten vrolijken me helemaal op, blauw in de lucht geeft mijn gevoel weer de ruimte en graag ga ik met mijn fototoestel de kou in.

De mooie kleuren zijn helaas van korte duur, de wind van een paar dagen geleden heeft bijvoorbeeld de Metasequoia volledig ontbladerd, onderstaande foto van een aantal dagen geleden kan ik nu niet meer maken. 

Er blijft gelukkig nog wat kleur over, hieronder het mooie, hoge siergras Molinia caerulea "Transparent"

Wanneer het grijs en grauw gaat overheersen, voel je weer de melancholie, die zo bij de herfst past. Deze melancholie is iets anders dan een depressief gevoel. 

Het is een licht pijnlijk, maar zoet verlangen naar de lente en de warme zomermaanden, naar het prille groen van het voorjaar en de weelde daarna. Het groeiseizoen is voorbij, maar je weet dat het leven ondergronds doorgaat en volgend voorjaar weer terug zal komen.

De melancholie die opgewekt wordt door stervend blad en terugtrekkend licht, bepaalt je ondanks jezelf tot heimwee naar álles wat eens was. Veel komt nooit meer terug, en is slechts op te roepen in de herinnering. Niet alle herinneringen zijn zoet.

 

Maar de natuur is cyclisch, gelukkig weten we dat het steeds weer voorjaar zal worden, en zomer.

Dit verlangen heeft een toekomst.

Planten met haastige spoed.

 

De ongewoon zachte oktobermaand heeft een aantal planten op “het verkeerde been” gezet.

Ze denken dat het voorjaar is en gaan voortijdig bloeien.

Het gaat hier om échte voorjaarsbloeiers, die zich vergissen en niet de winterbloeiers, zoals bijvoorbeeld de gele winterjasmijn, die ook al bloemen vertoont.

Ik heb rododendrons gezien, die al een enkele bloem vertoonden.

Maar hier in de tuin valt de Judasboom (Cercis chinensis “” Avondale”) op, een mooie struik, die normaal in maart / april bloeit op het naakte hout. Het blad hoort om deze tijd al mooi te zijn verkleurd en afgevallen. Het verkleuren heeft de struik dit jaar maar overgeslagen, met het laten vallen van het blad is hij nog bezig.

Maar merkwaardigerwijze denkt hij dat het al lente is: hij is gaan bloeien.

De struik staat hier een jaar of drie in de grond, en is dit jaar in april pas royaal bloesem gaan vormen, zie hieronder resp. begin en eind april. 

Ook het mooie blad ontwikkelde zich dit jaar pas goed. Foto juli:

Haast heeft ook het zaad van de grote kaardenbol (Dipsacus fullonum), Het is aan het kiemen, terwijl het nog op de plant zelf zit. Dit zie je wel vaker bij deze plant. 

Veelbelovend is het grote bladrozet van deze plant op een vreemde plaats: tussen de stenen van een verticaal muurtje. Op deze plek groeide al eerder een exemplaar, het is er warm en zonnig. 

Dit rozet heeft zich het afgelopen jaar gevormd, de plant is tweejarig en zal volgend jaar bloeistengels maken.