Takkenril: moment van onbedachtzaamheid...wespensteek.

De schuldige plek zat in het centrum van deze foto.

Een moment van onbedachtzaamheid maakt dat men jaren schreit...

Dat kregen wij als vermaning mee toen wij - jonge meisjes in de jaren zestig - op stap gingen met leuke jongens...

Maar wat heeft dat nu te maken met een takkenril ofwel een rij van takkenbossen meestal aan de rand van je tuin, bestaande uit je snoeihout. Zoals Anne Tanne in één van haar laatste blogs liet zien, is een flinke takkenbos een waar huisvestingslustoord voor kleine knaagdiertjes, egels, vogeltjes en tal van insecten. Het is de wildvorm van het nu zo populaire insectenhotel.

In onze tuin hebben we al jaren het snoeihout naar zulke takkenrillen gebracht. Niets leuker en nuttiger om te proberen daar wat stevigheid in aan te brengen door nieuwe takken er zó in te steken, dat er een stabiel geheel ontstaat dat niet door één storm uit de voegen wordt geblazen.

En zo was ik drie en half jaar geleden op een mooie dag eind juli bezig wat snoeisel in één van die hopen te steken. Maar daar had zich - en ik wist het niet - een wespennest ontwikkeld. En de wreed verstoorde diertjes vielen mij massaal aan. Door met grote snelheid, twee bochten nemend, naar huis te rennen verloor ik een deel van de zwerm, maar ik was al een aantal malen gestoken. Met kleren en al onder de douche gesprongen en vrij van wespen zat ik uit te blazen op de keukenstoel, toen ik me toch niet zo lekker ging voelen.

Gelukkig is het medisch centrum vlakbij en het was nét voor sluitingstijd: om een langer verhaal kort te maken: de huisarts wist me te redden van een anafylactisch shock, een heftige en levensbedreigende allergische reactie op wespengif. Van deze paniektoestand heeft mijn man meer meegekregen dan ik, want ik zag alleen de mooie gele schoenen van de arts en ik dacht: het zal wel goed komen.

Een wespenallergie is niks voor een fanatiek tuinierster. Maar tegenwoordig is er de mogelijkheid via een procedure van regelmatige injecties van gezuiverd wespengif - om de zes weken door je huisarts na een instelfase in het ziekenhuis - immuniteit te verwerven voor dat gif: de z.g. immunotherapie.

Voor deze immunotherapie kwam ik gelukkig in aanmerking en gisteren had ik het evaluatiegesprek in het Academisch Ziekenhuis in Groningen na drie jaar prikken halen. Nog twee jaar doorgaan, was het parool. Daarna word je geacht levenslang immuniteit te hebben opgebouwd. Na de instelfase hoef je al niet meer bang te zijn voor heftige reacties, zodat ik al weer drie jaar lang vrijmoedig in tuin en veld buiten speel zonder overmatige angst voor de wespen. Al houd ik deze geelgestreepte gevleugelden natuurlijk wel in de gaten!

Dus: steek in de zomermaanden niet zo maar een tak in je takkenhoop! Want de gevolgen kunnen je jarenlang bezighouden.

Allergie is trouwens raar: na een haast fatale steek hoeven de volgende steken niet persé tot een gevaarlijke reactie te leiden. De kans is ongeveer 50%. Russische roulette dus.

Ik ben erg blij met de mogelijkheid van de immunotherapie.

Dit was dus geen gezellig verhaal over een natuurlijk insectenhotel in het wild. Maar met takkenrillen zal een tuin een drukke natuurcamping zijn voor de levende fauna.

Toch vind ik een mooi gevormd insectenhotel zeer aantrekkelijk om naar te kijken en het is erg instructief om te zien, hoe metselbijtjes bij voorbeeld daar gebruik van maken. Hieronder een schitterend exemplaar uit het Arboretum Belmonte te Wageningen.