Herplanten na kaalslag en ramen zemen.

Een dag vóór het invallende miniwintertje een 40-tal planten in de grond zetten: is dat wel verstandig? “Ja”, zei de bezorger van de tuinplantenwinkel, die afgelopen donderdag om 9.00 uur ‘s morgens mijn bestelling afleverde, “zet maar in de grond, deze planten kunnen ertegen”.

Aan de oost- en noordzijde (hierboven = noord) van ons huis waren een aantal oude en rommelige planten geruimd. Dat is niet mijn gewoonte, maar ik kon niet meer goed bij mijn ramen komen om ze te zemen. Twintig jaar lang moest ik mijzelf - bij deze, slechts een keer of drie maal per jaar gepleegde, activiteit - door struikgewas worstelen. Ik struikelde over de ongelijke grond en trotseerde tekenbeten. Ik moest daarvoor steeds meer moed verzamelen en bedacht toen dat ik maar eens moest gaan praten met onze hovenier.

Hij adviseerde mij om de beplanting tot een meter vanaf het huis weg te halen en daar een soort staptegels neer te leggen. Hij had nog geschikte tegels liggen uit een andere tuin, die hier heel goed dienst konden doen.

Zo geschiedde.

Maar wát een kaalslag rondom het huis! Wel kan ik nu prima bij mijn ramen komen. Ook de schilder zal t.z.t. wel blij zijn, want hij moest zich ook al in bochten wringen om overal bij te komen, overigens zonder een klacht te uiten.

Ik heb een aantal weken besteed aan het samenstellen van een geschikte beplanting rondom de tegels. Wat lange, kruipende beplanting: aan de oostzijde bij de muur van het huis Ajuga reptans “Burgundy Glow”, en aan de noordzijde Vinca minor “Miss Gertrude Jekyll”

Aan de oostzijde een rijtje groenblijvende zegges, Carex foliosissima “Irish Green”, een tweetal Euphorbia amygdaloides “Purpurea” en een groot roze bloeiend siergras Miscanthus sinensis “flamingo”

Aan de noordzijde een groep Liriope muscari “Moneymaker”, waar ik hoge verwachtingen van heb en een stel mooie, witbloeiende elfenbloemen.

Bij de hoek (zie hieronder beneden) zette ik een viertal groenblijvende, jonge varens uit eigen kweek Polystichum setiferum “Herrenhausen”. Voor een hoger groeiend neefje ervan, de mooie, ook wintergroene Polystichum polyblepharum, zocht ik een meer beschutte plek.

De zegges met het mooie groene blad, en de Euphorbia’s aan de oostzijde heb ik voor alle zekerheid afgedekt om ze tegen de harde, ijskoude wind bij matige vorst te beschermen. 

Hoe deze plekken zich gaan ontwikkelen, zal ik om de paar maanden op deze blog laten zien.

En of ik voortaan mijn ramen vaker ga wassen? Ik heb wel wat beters te doen! Maar stel, dat ik binnen een aantal jaren hulp in de huishouding nodig ga hebben – wat de goden mogen verhoeden – deze persoon zou in de vorige situatie beslist geweigerd hebben bij mijn ramen langs te gaan.