Dat zei een vriend tegen mij aan het begin van de zomer, toen de
karmozijnbes (Phytolacca esculenta) bij mij volop in bloei stond. Begin juli:
Begin augustus:
Hij beschouwt, zoals
vele tuinliefhebbers, de karmozijnbes als een zeer hinderlijk
onkruid, dat zich rijkelijk uitzaait en ook nog eens giftig is.
Maar ik vind het een
boeiende plant, een beetje een oerplant met die grote bladeren, de
bloemen en de donkerrode bessen in de herfst, waar de merels dol op
zijn. Volgende foto's begin september:
Hij staat naast de
compostplaats op de hoek van mijn bospaadje, hij doorstond glansrijk
de droogte (de plant heeft diepgaande penwortels) en hij is wel twee
meter hoog en anderhalve meter in omtrek:
Die ga ik er echt
niet uitrukken!
Máár: zaailingen,
die ik tegenkom, gaan er wel uit. In mijn wilde tuin passen hoogstens
twee of drie hoge karmozijnbes-planten, en ik heb achter de schuur nog één
gezien.
Omdat de grond hier
nagenoeg geheel bedekt is met groen, krijgen zaden van ongewenste
planten nauwelijks de kans om te ontkiemen, ik heb het dus niet
druk met wieden.
Bessen van mijn karmozijnbes:
Ik heb de oosterse
karmozijnbes, er bestaat ook een westerse ( Phytolacca americana),
die meer hangende trossen gladdere bessen heeft.
Zeer uitgebreidere
informatie over deze plant vind je bij onze medeblogster Anne Tanne.
Bij haar ga ik altijd te rade bij het zoeken van betrouwbare
informatie over kruiden.
