Op warme dagen heb je behoefte aan wat nattigheid, daarom wat foto’s van de twee soorten moerasspirea die nu bloeien in de tuin (hierboven Filipendula rubra ”Venusta”)
Aan de noordzijde van onze vijver / poel breidt de roomwitte moerasspirea (Filipendula ulmaria) zich – ondanks de droge jaren – uit.
In het wild komt deze vrij lang bloeiende soort voor op vochtige plaatsen in de zon. “Koningin der weide” wordt deze mooie vaste moerasplant wel genoemd.
Tot mijn verbazing hebben de planten de droogte en de hitte van deze week tot nu toe goed doorstaan, kennelijk is de grond nog voldoende vochthoudend, ik heb ze niet besproeid.
Aan de noordzijde van het huis groeien in de halfschaduw, temidden van de prille bloeiaren van de astilbes, tot mijn verbazing weer een aantal roze moerasspirea’s (Filipendula rubra ”Venusta”, oorsprong Noord Amerika en Canada):
Deze prachtige tuinplanten groeiden jaren geleden op die plek, lang vóór de laatste droge jaren. Door gebrek aan vocht verdroogden de bloemen toen al jaar na jaar in de knop, het was een zielig gezicht. Op een gegeven moment kon ik het niet meer aanzien: ik heb de plant met wortelstok en al zoveel mogelijk verwijderd. Ondergronds bleef kennelijk het één en ander over en dit jaar besloot de plant te laten zien hoeveel schoonheid die nog in petto had: een stuk of vijf prachtige bloeiwijzen, ook ik associeer ze met vrolijke roze suikerspinnen, die ik in mijn jeugd op de kermis kreeg.
In de tuin kom je toch steeds voor verrassingen te staan!
Ik vermoed de plant zich enigszins heeft aangepast aan drogere omstandigheden; ook daar heb ik niet gesproeid. Uiteraard ga ik hem niet meer verwijderen.
De foto’s van deze roze soort zijn vlak voor de hete dagen gemaakt, het roze is nu minder mooi en zal gaan verwelken.
