vrijdag 25 januari 2019

Sneeuw geeft een heel ander zicht op je tuin.



Sneeuw toont heel duidelijk de structuren in je tuin. Bovendien geven besneeuwde planten en de resten ervan zoals oude zaaddozen, uitgebloeide stengels e.d. een prachtig contrastrijk lijnenspel.
Omdat we niet weten of we dit jaar nog zo’n mooi laagje (hier zo’n 4 tot 5 cm) zullen krijgen, liep ik gisteren met het fototoestel weer een rondje door de tuin.

Ook voor mijn boompjes in pot is zo’n sneeuwdek bij vorst een mooie isolatie:


Overzicht lage westkant met op de voorgrond de bloeiende Viburnum bodnantense:


De sporen van poezenpassanten, ik kan nu goed zien welke route ze lopen:


De zo door mijn gewaardeerde wilde stukjes aan het einde van de tuin:



De dikke lianen van de wilde clematis ( Clematis vitalba):


De mooie zaaddozen van de grote kaardebol:


En tenslotte de enige plant, die ik vóór de vorstinval heb ingepakt: het eeuwig moes, de koolsoort die naar mijn ervaring slecht tegen lage temperaturen en gure wind kan. Ik ben in vorige winters al goed gewortelde, sterke exemplaren verloren.


Morgen valt de dooi al weer in, nu vriest het nog een paar graden en er valt wat lichte sneeuw.
Ik ben erg benieuwd hoe de winter verder zal verlopen.



zondag 13 januari 2019

Zwammen en bloesem.



Het grauwe, donkere weer van de afgelopen dagen lokte niet bepaald uit tot verkenningen in de tuin. Desondanks deed ik de ronde met mijn fototoestel.
Het meest interessante vond ik op de oude dode stam van de roodbladige sierkers. De daarop aanwezig boomgaard vuurzwam (Phellinus tuberculosis), die de oorzaak was van de dood van de boom, had zich uitgebreid. Een ander beeld dan twee jaar geleden


Hoe boeiend is het toch om dood hout te laten staan en het verval te observeren.
Aan de noordkant van de stam waren elfenbankjes (Trametes versicolor) ontstaan: (zie ook op de allereerste foto van onderaf genomen)


Even verderop op de takkenril zag ik een minder feeërieke substantie op een dode tak. Het leek meer op een product van de duivel. Na wat googlen bleek het de zwarte trilzwam (Exidia plana nigricans) te zijn, in het Engels “Witches’ butter” genoemd en in Noorwegen trollenboter.


Het sombere, donkere weer leek wel wat met mij op de loop te zijn.
Kennelijk was ik aan de vrolijker aandoende bloemekes voorbij gegaan:

een dapper doorbloeiend muurleeuwenbekje:


een bepaald voortijdige kamperfoelie:


de winterjasmijn


en de hele winter doorbloeiende en heerlijk geurende Viburnum Bodnantense ‘Dawn’