zondag 28 juli 2019

Ik ben de REGENmeester…


Ik bepaal welke zieltogende plant in mijn tuin water krijgt en welke aan zijn lot wordt overgelaten.
Dat valt mij zwaar.


Nadat begin juni hier de laatste substantiële regenbui ( ongeveer 30 mm) is gevallen waren er tot nu toe slechts een drietal buitjes met zo’n 7 mm in de regenmeter.
Zuid Oost Friesland is slecht met regen bedeeld. Soms kwamen er enorme rode plekken op Buienradar deze kant op schuiven: hoera!
Iets ten zuiden spitste het rood zich in tweeën en ging links en rechts aan ons voorbij. Dit is herhaaldelijk gebeurd.
Daarbij de extreme en verontrustende hitte van de laatste week, die tot op de dag van vandaag nog niet voorbij is.
Het zuiden van het land herademt bij weldadige temperaturen en regen, hier zuchten wij nog bij 28,7 graden op dit moment, terwijl het binnen niet veel koeler is.

Mijn nieuwe aanplant krijgt slechts wekelijks een flinke sproeibeurt. Daarmee hoop ik de wortels te stimuleren de diepte op te zoeken. Dagelijks sproeien zou een oppervlakkig wortelgestel geven en de planten in mijn tuin moeten zichzelf zo veel mogelijk leren redden.
Een uitzondering vormen mijn boompjes in pot, de bonsai’s, die worden dagelijks bediend. In zo’n kleine pot is één dag droogstaan al dodelijk.
Naast de nieuwe aanplant zijn er individuele, om vocht smekende planten, die ik niet kan weerstaan.
Die krijgen ook zo nu en dan een sproeibeurt. Daartoe behoren mijn drie Rhododendrons, en mijn geliefde Metasequoia’s.


De sloot achter de tuin staat al weken droog. 


Wij tuinieren op veenbodem. Het kan niet anders, of deze is aan het uitdrogen. Kunnen de bomen en struiken nog voldoende water opzuigen?
En hoe lang nog? Na het droge jaar van 2018 zijn we het grootste deel van onze hoge bomen en coniferen verloren. Hoe zal het verder gaan?
Het lijkt erop dat we het verlies van een groot aantal planten zullen moeten accepteren.
Krijgen we méér zomers met dit soort extremen? Blijven we een dalende grondwaterspiegel houden?
Op welke bomen, struiken en vaste planten moet de kweker en de tuinier zich richten?
Sterke planten die zowel droogte- als vochtresistent zijn? Toch nog enigszins vorstbestendig zijn?

Op de stukken in de tuin waar de kaalslag heeft plaatsgevonden en de nieuwe aanplant aan het groeien is, kijk ik ook, wat de “zadenbank” in de grond daar zelf laat opkomen. Ik wacht nu liever af, wat het vanzelf goed gaat doen in de tuin.


En van sommige planten zal ik wellicht afscheid moeten nemen. Het is gewoon niet mogelijk en verantwoord om met kostbaar leidingwater 750 m2 tuin effectief te besproeien.


Zodoende voel ik mij elke avond een regenmeester, die mee beslist over het leven van de kwijnende planten.




donderdag 11 juli 2019

Grappige zomerbloeiende alliums.



De drie alliums die op dit moment in de tuin bloeien zijn zonder meer grappig.
De bovenste foto toont een gekweekte selectie uit het inheemse slangenlook (dat zeldzaam is en op de rode lijst staat) nl. de Allium scorodoprasum ‘Art’. Zie ook hieronder:



De een aantal jaren geleden aangeschafte bolletjes doen het helaas matig, vermoedelijk willen ze een wat meer kalkhoudende grond.

Wel heel goed op onze wat zuurdere grond doet de esculaapui het, de Allium sativum var. Ophioscorodon. Deze komt elk jaar weer terug en heeft hele groepjes gevormd. De grappige “snavels” staan naar dezelfde kant gericht, ze kunnen hier goed tegen de droogte.


Een erg leuke zomerallium is het trommelstokje, de Allium sphaerocephalon kogel of kalklook.
De laatste benaming is meteen de reden, dat deze soort het hier ook niet goed doet.
Als ik ze in de catalogus weer tegenkom, zie ik voor mijn geestesoog een heel zomers veldje vol van die mooie rode trommelstokjes en dan schaf ik ze tóch weer eens aan.
Teleurstellend, slechts twee exemplaren doen het in de wat meer van voeding voorziene plantenbak voor ons raam:


De meest komische allium blijft voor mij de Allium “Hair”, een gekweekte selectie uit de inheemse kraailook. Het kraailook is vrij algemeen.
De “Hair” heeft het hier in de tuin vrij lang uitgehouden, maar is toch verdwenen. Ik ga in de herfst weer wat bolletjes bestellen, deze allium maakt me vrolijk met zijn punkkapsel:


Dit alliumverhaal sluit ik af met de uitgebloeide resten van de mooie Allium christophii.
Een jaren lang terugkerende prachtige, in juni bloeiende Allium, die daarna nog lang de aandacht trekt: