zondag 29 april 2012

Bloeiende krentenboompjes.




Eén van de hoogtepunten van onze vakantie was een wandeling in het natuurreservaat "de Borkeld", zuid-oostelijk van het Overijsselse Holten. Daar bloeiden op dat moment volop de krentenboompjes (Amelanchier lamarckii). Witte wolken langs de bosrand en prachtige, volbebloesemde solitairen op de heide. Spectaculair mooi met de tere, witte bloemetjes die verschijnen tegelijk met het zich nog ontwikkelende rossig-groene blad.
Deze boompjes, ooit ingevoerd uit Noord-Amerika , zijn in Nederland en België vooral in Drenthe, Overijssel, Brabant, Limburg en de Kempen verwilderd aanwezig. Ze maken deel uit van de grote familie van de roosachtigen en voelen zich vooral thuis op zanderige, liefst wat zure gronden. In de tuin kan de niet zo grote, transparante boom in het voorjaar op een geschikte plaats als solitair een echte aandachttrekker zijn.
De bloei duurt vanaf half april zo'n week of twee, maar als de temperatuur tussen de 15 en 20 graden ligt, zoals vorig jaar, kan het met een week afgelopen zijn.
Inmiddels valt de bloesem als "lentesneeuw" al weer af en gaat het boompje investeren in de "krenten", kleine rode vruchtjes, die in de nazomer graag door de vogels worden gegeten.

zaterdag 28 april 2012

Vakantie en verlangen naar je eigen tuin.

Je gaat twee weken met vakantie om te wandelen en te lezen en om er eens helemaal uit te zijn.

                                  Sallandse heuvelrug.

Leuk hoor: maar hoe moet het dan met mijn planten en mijn tuin?
Gelukkig is de buurvrouw bereid om de binnenplanten zo eens in de drie dagen water te geven, maar in het voorjaar heb ik ook het zaaigoed in de serre staan...
Daarom heb ik voor goed vochtvasthoudende grond gekozen (cocopeat), waardoor dat ook eens in de drie dagen kan.
En alle potplanten en boompjes in pot in de tuin? Die heb ik allemaal bij elkaar gezet onder het bereik van een sproeier die met behulp van een tijdschakelaar elke dag 5 minuten sproeit. Veel te lang trouwens, want het regent elke dag. Maar dat kan je van te voren niet weten.

 Dit systeem werkt al vijftien jaar feilloos, je moet de zaak wel tijdig "installeren" om te checken of het werkt zoals je het wilt.

En de poes? Die logeert in  het uitstekende poezenpension. Maar die zit zich natuurlijk de hele dag af te vragen waar zijn geliefde baasje en vrouwtje toch blijven...

En in de tuin vinden allerlei leuke ontwikkelingen plaats, die je mist.
De tuin is toch eigenlijk de mooiste plaats op aarde. Elke vierkante decimeter ken je, omdat je er dagelijks wel even naar kijkt.
Hoe zou het met de tuin gaan? Zijn de tomatenplantjes wel o.k.?

Eigenlijk wil ik weer naar huis... Tja....



donderdag 12 april 2012

Cypreswolfsmelk: leuk maar wel wat wild.



In een paar weken tijd hierboven de ontwikkeling van de cypreswolfsmelk (Euphorbia cyparissias 'fens ruby') een mooie, laagblijvende (25 - 30cm) wolfsmelk die met wolken fijne gele bloemetjes bloeit in mei - juni. Houdt van zon, kan tegen droogte, is lekker wild maar heeft neiging tot woekeren door middel van ondergrondse worteluitlopertjes. Zo nu en dan op de knieën om de kleine rode "cypresjes" uit te trekken daar waar je ze niet wilt.
Zoals alle euphorbia's geven de stengels bij kneuzing melksap af, dat irriterend kan zijn voor de huid. Bij het wieden dan toch maar liever een tuinhandschoen aandoen.
Op de foto's hierboven zie je ook dat de jonge plantjes - eerst paarsachtig rood, later worden ze groen - best in staat zijn door het mosdek heen te komen. Een beetje mos kan voor een beetje stevige plant toch geen belemmering vormen?

vrijdag 6 april 2012

Dood doet leven: kalkskeletjes.

Het slakkenhuisje hierboven zal helemaal verpulveren en opgenomen worden in de grond, waar de kalk zal vrijkomen om de planten van dienst te zijn.
Vrijwel alle kalk die we voor land- en tuinbouw gebruiken is afkomstig van de kalkskeletjes van meestal zeediertjes, die zich gedurende miljoenen jaren in dikke lagen hebben opgestapeld op de bodem van de zee. Later zijn sommige zeeën drooggevallen en de bodems opgeheven door plooiing van de aardkorst. En wij winnen de kalk dan nu weer via afgravingen en gebruiken het als grondverbeteraar of als grondstof voor cement.
Kalk verbetert de structuur van de grond doordat het de ontwikkeling van bacteriën en schimmels stimuleert. En dat leidt er weer toe dat de organische stoffen in de aanwezige humus sneller worden omgezet in mineralen die de plant kan opnemen.
Bekalking maakt dus plantenvoeding vrij uit de grond.
Te veel en te vaak kalk geven verarmt de grond; mergelt de grond uit. Vandaar het gezegde: het maakt de vader rijk en de zoon arm.
In onze tuin gebruiken we kalk met mate. Alleen op zure grond (veen) en bij planten die van een extra handje kalk houden. Maerl is een fossiele zeealgenkalk die langzaam werkt: als je goed kijkt kan je soms de skeletjes in het spul onderscheiden.
Je kunt kalk geven eind januari / begin februari. Minstens een maand later kan je dan - zonodig - wat organische mest geven. De kalk moet dan opgelost zijn. Dat is dit jaar niet gelukt want het heeft nauwelijks geregend. Tja... dan maar naar bevind van zaken handelen.
En dit hele verhaal dus naar aanleiding van dat slakkenhuisje, dat hiermee model staat voor de kringloop van het leven.

dinsdag 3 april 2012

Zich ontvouwend blad.



Zich ontvouwend, nieuw blad vind ik altijd weer heel mooi. Wat dat betreft is het nu elke dag genieten.
Bovenaan zien we de fluweelachtige bladeren van de Hortensia aspera, een spectaculaire, boomachtige hortensia die twee tot drie meter hoog kan worden en behoorlijk breed. Verdraagt schaduw en heeft paarsachtig, wit omkranste bloemen.
Daaronder de ontluikende naaldjes van de larix, de oude kegeltjes zijn ook nog te zien.
En als laatste het uit het kleverige knopomhulsel verschijnende blad van de gewone paardekastanje. Deze boom heeft het op veel plaatsen de laatste jaren moeilijk gehad door de bloedingsziekte, veroorzaakt door een bacterie. Veel kastanjes hebben het niet overleefd. Daarom ben ik erg behoedzaam met mijn beide kastanjes in pot omgegaan en ben ik blij dat ze weer mooi uitlopen.

maandag 2 april 2012

Op het eerste gezicht 4: april.


Een aantal groenbloggers doen mee aan het project om aan het begin van de maand steeds een foto te plaatsen van hetzelfde gedeelte van hun tuin.
Als je bovenstaande foto's vergelijkt met maart valt in de eerste plaats op dat het op de grond groener wordt door opkomende bollensprieten, speenkruid enz.
Op de onderste foto krijgt middenlinks de boerenjasmijn al een groen waas: het voorjaar is aan het doorbreken.
Verder is op de meeste plaatsen nu het oude stengelmateriaal verknipt of opgeruimd en er is gesnoeid.
De tuin is duidelijk in afwachting van vele mooie groene gebeurtenissen!