Mijn favoriete sieruien half mei.

Al jaren heb ik een zwak voor alliums (sieruien).

Als ik in mijn doos met zakjes van ooit aangeschafte alliums kijk, schrik ik wel als ik moet constateren hoeveel soorten na een paar jaar al zijn verdwenen. Hoe goed ik ze ook probeerde uit te zoeken op hun geschiktheid voor een bepaalde standplaats en bezonning.

Een van de soorten, die zich al jaren handhaaft is de bulgaarse ui (Allium bulgaricum) die de laatste jaren in de catalogi staat onder de naam Nectaroscordum siculum subsp bulgaricum).

Deze zaait zich zelfs uit.

Daarom durfde ik het eindelijk aan om afgelopen herfst een dure Armeense variëteit te bestellen, de Nectaroscordum tripedale (synoniem Allium tripedale). Deze is groter, steviger en heeft dieper roze gekleurde klokjes met overvloedig nectar. (zie ook eerste foto bovenaan)

De plant stelt me niet teleur, het is een echte blikvanger, vooral ook door de spectaculaire manier, waarop de bloem als het ware uit de windselen komt:

Ik hoop dat deze soort éven blijvend blijkt te zijn als de bescheidener bulgaarse ui, die ook heel mooi is:

Al jarenlang komt de groep Allium ”purple sensation” terug, deze sierui verdraagt iets schaduw:

Dit kleine lage alliumpje verscheen ineens weer, nadat ik het betreffende plekje had ontdaan van al te overdadig siergras, de naam kon ik niet meer achterhalen:

En dan heb ik een veldje van de zelfs licht woekerende Allium triquetrum:

Hieronder het totaalplaatje: rechtsonder de Allium triquetrum tussen de bloempjes van het lieve vrouwen bedstro, rechts van het midden bovenaan de  Nectaroscordum tripedale en een golf van oranje schijnpapaver.

Aan de zuidkant in het zandige grind komt elk jaar weer de puinallium terug (Allium karataviense):  

Later in het jaar komen nog meer alliums tot bloei, het is leuk om ook wat later bloeiende soorten te hebben. Daar kom ik nog op terug.

De schijnpapaver als favoriet van de maand mei.

De plant van de maand mei is voor mij zonder twijfel de oranje schijnpapaver (Meconopsis cambrica). Een papavertje, dat zich, wanneer het zich eenmaal in je tuin gevestigd heeft, royaal uitzaait en elk jaar weer terugkeert met vrolijke, zacht oranjegele bloemen: dit is meivreugde. 

En, zelfs ná mei blijft de plant op diverse plaatsen nog bloemen geven.

Mijn voorkeur gaat uit naar de zachtoranje variëteit, maar er is ook een gele, ook daarvan zijn er enkele in onze tuin verschenen.

De plant is vrijwel tegelijkertijd in bloei gekomen met de witte Allium triquetrum, ook wel driekantig look genoemd vanwege de driekantige stelen.  

Samen met het knikkend parelgras (Melica nutans) en de lichtgele cypreswolfsmelk ( Euphorbia cyparissias 'fens ruby' - hierboven rechtsonder- en midden) heb ik een prachtig veldje planten gekregen.

schijnpapaver met driekantig look en knikkend parelgras

Nu weet ik dat er mensen zijn, die alle genoemde planten als ongewenste woekeraars beschouwen, omdat ze zich niet strikt houden aan afgebakende grenzen. 

Tja, dat zal ik nooit begrijpen: wat een schoonheid krijg je aangeboden als je het toeval toelaat in je tuin.

Voor meer favorieten van de maand zie Natuurlijk-Rijk .