Voor de meesten van ons zullen deze dagen anders zijn dan vorige
jaren.
Veel minder of
helemaal geen bezoek van of aan familie of vrienden.
Voor ons geldt:
helemaal geen bezoek.
Traditiegetrouw
logeren onze dochter met echtgenoot en de beide pubers hier.
Corona heerste op de
school van de kleinkinderen.
We zouden elkaar al
ontmoeten op een “strenge” manier: wij in de achterkamer en zij
in de aangebouwde serre. Dat is ruim op afstand en buitenom zijn alle
bewegingen van “personen en etenswaren” goed mogelijk. Het ging
op deze manier in de zomermaanden uitstekend.
Maar… met het
oprukkende virus leek ons een ontmoeting onverstandig, het gaat niet
door.
Jammer, en het enige
voordeel is dat ik niet hoef op te ruimen en na te denken over het
eten enzo.
Het is saai, al
zullen wel iets doen, ook met onze zoon en zijn gezin, via Ipad en
Facetime: wat een gedoe eigenlijk.
Echtgenoot en ikzelf
zullen onszelf wel vermaken, dat is voor ons huismussen nooit een
probleem.
Maar toch.
Voeding genoeg deze
dagen voor tobbers: van de recente nieuwsberichten over muterende
virussen word je bepaald niet blij.
Maar hier in huis
woont een stel, dat van niets weet.
En toch zitten ze
altijd in quarantaine, ze lopen nooit vrij buiten en kunnen niet
geaaid worden door ongewassen handjes.
Mondkapjes hoeven ze
niet op en afstand houden is er niet bij.
De bofferds.
