Ontreddering in de tuin: snoeien.

Zo eens in de twee / drie jaar vragen we onze hovenier het grotere snoeiwerk uit te voeren. Er zijn bomen doodgegaan, of er groeien takken over de grens, ze hinderen dak en goten en sommige struiken worden onderaan kaal en zullen opknappen van enige reductie.

De eerste 10 jaar deden we dat nog overwegend zelf, maar langzaam aan is het om meerdere redenen verstandig om dat door sterke, jonge mensen te laten doen ;-)

De januarimaand is erg geschikt; de voorjaarsbollen zijn nog nauwelijks uitgelopen en de schade blijft daardoor beperkt, de tuin heeft nog tijd om te herstellen en in de loop van het voorjaar en de zomer lopen struiken en bomen weer snel uit.

die natte sneeuw blijft zelfs liggen

Hoe goed en plezierig de jongens van de hovenier ook hun werk doen, ik raak altijd enigszins ontredderd door deze activiteiten. Ik voel me zelfs schuldig tegenover de tuin, waar - het kan ook even niet anders - een chaos ontstaat. Herrie van het gezaag, hopen takken, kapotgelopen paadjes - nóg erger door de niet aflatende regen van de laatste dagen en vandaag zelfs: natte sneeuw.

Ik weet dat het goed is wat er gebeurt, er is over nagedacht. Er verdwijnt een hoge conifeer aan de voorzijde van het huis, die het licht én het uitzicht wegnam. Er kan wat moois in de plaats komen, een mooie malus bijvoorbeeld met kleine, lang blijvende rode appeltjes...

Er komt een telefoontje van de buurvrouw, die vraagt of die hoge boom niet weg kan, die in de nazomer die vieze rode vruchtjes in haar tuin en vijver laat vallen.... Ze heeft het over onze mooie, meerstammige lijsterbes, meer dan dertig jaar oud, die in het voorjaar prachtig bloeit en schitterende bessen draagt in de zomer, waar vele vogels op afkomen. Hij staat op 2 meter van de grens...

Die boom zal er dus niet uitgaan. Buurvrouw boos.

Tja, ik spreek mijzelf toe: dat buurvrouws boosheid wel weer zal wegtrekken, dat de chaos binnen een paar dagen opgeruimd zal zijn. Er komt een grote shredder, die morgen of overmorgen al die kuubs snoeihout zal versnipperen en over de tuin zal verspreiden. Een herrie dat dat zal geven : de vogels durven nu al haast niet bij de catering te komen.

Enfin, dit zal voorbijgaan, dit sombere, natte, kledderige, winderige, donkere gebeuren.

Ik kijk de andere kant op en maak wat foto's waar een beetje kleur in zit 

 

 en, als verrassing zie ik tóch nog het boomklevertje dat samen met de koolmees ná werktijd een zaadje kwam meepikken.