Planten met een elegant gebaar.

Er zijn planten die in hun voorkomen iets elegants hebben, die als het ware een mooi gebaar maken. Ik ben daar de laatste jaren op gaan letten en ik wil zulke planten graag dáár neerzetten, waar ik ze goed kan zien. Sommigen dansen al bij een beetje wind en ze maken een tuin losser en natuurlijker.

Dat zijn vooral grassen, en daar laat ik er hier een aantal van zien. Maar ook een aantal varens, en sommige bomen / struiken zoals Esdoorns en cotoneasters kunnen die elegantie hebben in de wijze, waarop ze hun takken of bladeren spreiden.

In de zwarte pot op de foto hierboven staat het gelige Japanse berggras (Hakonechloa macra 'Aureola'), dat ook in een kleine tuin een charmante blikvanger kan zijn, zelfs dus in een pot. Dit gras wordt niet meer dan 40 tot 50 cm hoog.

En hieronder mijn favoriet, waar ik al vaker over schreef, het vedergras (Stipa tenuissima) dit is een fijnbladig super-wuivertje voor niet te vochtige, zonnige en arme grond. Heel leuk in groepjes.

vedergras (Stipa tenuissima)

 Voor schaduwrijke, zelfs wat drogere plaatsen is de veldbies (Luzula nivea), een heerlijk gras, dat ook niet meer dan zo'n 40 cm hoog wordt. In het voorjaar bloeit het met witte bloemetjes. 

veldbies (Luzula nivea)

 De grootste en royaalste, die ik in onze tuin heb, is de Molinia arundinacea ‘Transparent' op de foto hieronder. Hij behoort tot de familie van het pijpestrootje, maar is wel 2 meter hoog en de talloze transparante, overhangende bloeiwijzen zijn schitterend in de manier waarop ze het laatste zonlicht vangen en langzaam naar allerlei okers verkleuren. Voor zijn mooie "gebaar" heeft hij wel de ruimte nodig! 

rechtsvoor: hangende zegge ( Carex pendula) en daarachter:  Molinia arundinacea ‘Transparent'

 Het wat stoerdere gras, dat ervoor staat is de wintergroene, hangende zegge ( Carex pendula) die ruim een halve meter hoog kan worden. De bloeiwijzen komen hoger. Deze zegge heeft zich hier zelf gevestigd.

En tot slot de gewone lis (Iris pseudacorus), die hetzelfde losse gebaar maakt aan het einde van de vijver. De lissen hadden de laatste jaren de hele vijverrand rechts ( niet in beeld) in beslag genomen, zodat we dachten dat we geen vijver meer hadden. Met behulp van een broodmes heb ik er een aantal uitgekregen, en dat werk viel me eigenlijk nog mee ;-)

Maar ik wil de lis, die in het voorjaar zo vrolijk bloeit, natuurlijk niet kwijt, zodat hij dit stukje mag afsluiten.