Een fijnzinnig, elegant tulpje: Tulipa clusiana var. stellata.

Overal in de tuin zie ik lente, maar ik heb de bijbehorende zachte temperaturen hier nog maar twee dagen gevoeld.

Een voordeel van de betrekkelijk lage voorjaarstemperatuur is, dat de tulpen langdurig bloeien, hetzelfde geldt voor méér voorjaarsbloemen, zoals de krent en de magnolia.

Een botanisch tulpje, dat mij in deze dagen aangenaam verrast door de fijnzinnige, elegante schoonheid, is een variëteit van de Tulipa clusiana: de stellata.

Alleen al de start met de slanke knop, die zich schitterend langzaam ontrolt. En als dat eenmaal zo is, herhaalt de tulp dit elke zonnige ochtend weer: de bloembladeren spreiden zich uit, zodat ze van boven haast egaal ivoorwit lijken. 

De subtiele oudroze strepen aan de buitenkant zie je dan niet meer. Die komen weer tevoorschijn als de bloem zich sluit bij bewolkt weer en tegen de avond.

Er zijn meer variëteiten van dit vrij sterkte tulpje, dat een aantal jaren redelijk terugkomt. Die elegantie hebben ze allemaal. De rood-witte Lady Jane is de meest bekende, die heeft uitgesproken rode strepen aan de buitenkant. Het is een vrolijk tulpje, maar voor de plaats, waar ik clusiana's wilde, was deze me net iets te zuurstok-feestjes-achtig.

De stellata schijnt ook een iets hogere steel te hebben.

Wie een opvallend mooi, elegant tulpje ambieert, zou deze soort eens kunnen uitproberen.

Ze vragen zon en redelijk vruchtbare grond, en je kunt de bollen gewoon in de grond laten zitten.