Als
ik de foto’s vergelijk van 29 mei en van gisteren ( zie hieronder) van mijn
sleutelgattuintje ( keyhole-garden), dan kan ik nu werkelijk met
tevredenheid kijken naar de resultaten van dit experimentele project
tot nu toe.
Het
ziet er goed uit, het is een levendig permacultuurtuintje geworden
én: ik heb nauwelijks onderhoud eraan gehad. Water geven deden de
weergoden, ongewenst kruid heb ik niet gezien.
Maar:
het was toch een moestuintje? En daaruit wordt toch geoogst en
gegeten?
Tja,
als je het zo bekijkt: we hebben twee tot drie maaltijden eraf
gehaald en dat betrof de radicchio en de snijbiet.
Op
de foto van eind mei zie je linksvoor wat kropjes
radicchio staan, een soort groenlof, familie van de andijvie. Een
sterke plant, en ook redelijk slakbestendig door het wat stugge blad.
De kropjes hebben we een maand geleden kort zachtjes gestoofd en met
een lepel ricotta aangemaakt gegeten. De ricotta verzacht het
bittere: zeer aanvaardbaar.
Groenlofsoorten
ga ik volgend jaar zeker meer planten.
Worteltjes
en peultjes: dat is niks geworden. Te veel naar achteren gezaaid,
waar het in de schaduw kwam te staan en te droog werd zo vlak bij de
muur. Dat hoef ik volgend jaar niet weer te proberen.
De
gezaaide goudsbloem en kamille heb ik nooit meer gezien. De bieslook is
armetierig.
De
Oost-indische kers heeft het super naar de zin, daarvan kunnen de
blaadjes en de bloemen in de sla.
De
palmkolen hebben zich goed hersteld van de vraat van het koolwitje.
Waarbij opvalt dat één palmkool het mooist is geworden. De
palmkool ernaast heeft kennelijk te veel energie moeten steken in
het “naar voren kruipen” en ziet er minder goed uit: beide kolen
wilden richting zon, werkten hun stengel plat over de grond naar
voren en richtten zich weer op. (foto hieronder van 14 augustus)
Ik vind het altijd ontzettend leuk om
te zien dat een plant in staat is tot aanpassen.
De
palmkool vond ik tot nu toe te mooi om op te eten, dat komt later wel
;-)
De
blauwachtige koolplant vooraan is de zeekool, een vaste plant, die ik
eerst een tijdlang wil observeren.
Ook
de kleurige snijbiet vind ik ook nog te mooi, daarvan oogst ik zo nu
en dan wat blad.
Aan
het einde van de zomer vind ik het vooral ook een heel aantrekkelijk
zijtuintje geworden.
In
de winter ga ik nadenken over de beplanting voor het volgende jaar.
De grond zal dan een stuk beter gesettled zijn en ik ga, wat mislukt
is, w.s. niet prolongeren.
Het ziet er heel mooi uit, zoals je zelf schrijft zou je waarschijnlijk meer opbrengst gekregen hebben mocht het tuintje volledig in de zon staan. Als ik het zo zie denk ik dat je wel een liefhebber zou zijn van bladkool "red ursa" mooi grijze kool met roodblauwe stengels en kleine scheutjes op het blad. Hier eet ik er al van sinds mei en ze blijven maar door gaan. Ik wacht nu vol ongeduld tot ze gaan bloeien want naar het schijnt produceren ze ook nog eens veel zaad.
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor de tip van de bladkool "red ursa", lijkt me een leuke koolsoort.
VerwijderenHet tuintje zou nog beter gedijen, wanneer het niet tegen de muur zou zijn aangelegd, dan zou de bezonning beter zijn, zoals je al opmerkt. Om allerlei praktische redenen kon dat helaas niet anders.
Van snijbiet hoef je niet zo nu en dan een blad af te snijden. Oogst de plant volledig maar laat het hartje staan. Ze zal vlugger hergroeien dan je kan eten.
BeantwoordenVerwijderenDat ga ik uitproberen, bedankt voor het advies!
VerwijderenGezellig hoekje, die Snijbiet groeit gewoon terug Hoof dus daar kan je gerust van oogsten.
BeantwoordenVerwijderenDus ik ben te voorzichtig met de snijbiet, zoals Woelmuizenier ook al zei, ik ga je advies opvolgen.
VerwijderenDat ziet er toch erg leuk uit, nu. Gek dat je zoveel bladgroenten kan oogsten met dit natte weer (slakken)
BeantwoordenVerwijderenHoewel ik regelmatig naaktslakken zie rondwandelen, valt de schade in het moestuintje erg mee.
VerwijderenEen kleine doch kleurrijke, gevarieerde én lekkere tuinhoek. Zeer inspirerend logje, Zem.
BeantwoordenVerwijderenZulke experimenten blijven leuk. Als het tuintje volledig in de zon had gelegen, was het nog beter gegaan, maar ja, de ladder moet er kunnen staan om bij dak en kajuit te komen.
VerwijderenHa Zem, de moeite is niet voor niets geweest. Mooi resultaat en terecht dat je er tevreden mee bent.
BeantwoordenVerwijderenGroet kees.
Ja, dit experiment is aardig geslaagd :-)
VerwijderenEnige nostalgie overvalt mij. Snijbiet en groenlof aten wij vroeger ook uit eigen tuin. En je vindt het bijna in de winkels niet terug.
BeantwoordenVerwijderenEn je tuintje heeft inderdaad niet alleen een lekkere waarde maar ook een sierwaarde. Ook zo mooi zoals de Oost-indische kers erdoor heen gaat.
Fijne en nog mooie week, Zem!
Lieve groet,
Gerry
Wat leuk, dat je deze groenten zo uit ervaring kent.
VerwijderenNu ben ik niet zo'n goede moestuinier met mijn beperkte middelen.
Maar snijbiet heeft het erg goed gedaan en groenlof heb ik op dit moment in een grote bloempot met goede grond. Dat groeit toch zo lekker, we kunnen er dagelijks blaadjes van oogsten voor in de sla.
Misschien een idee voor jou op je balkon?
Experiment meer dan geslaagd, in het begin vond ik het wel interessant maar toch nog een beetje gepruts. Het ziet er echter weelderig uit moet ik zeggen en heb mijn mening helemaal bijgesteld. Ik denk er over na waar ik zo'n mini-tuintje aan kan leggen. Het lijkt me zo leuk om verschillende (ouderwetse) groenten in uit te proberen.
BeantwoordenVerwijderenGroet, Janneke
De weelde verbaast mij eigenlijk zelf ook. Ik wijt het aan de vele regen en de zon. De grond zal ook meegeholpen hebben.
VerwijderenJuist oude, niet te moeilijke groenten zijn voor ons interessant. Ben benieuwd naar je experiment; volgend seizoen misschien?
Dat ziet er erg mooi en weelderig gezond uit, zeg!
BeantwoordenVerwijderen't Zou ook echt iets voor jou zijn :-)
VerwijderenEcht gaaf dit Zem!!! Wat is dit ontzettend leuk geworden!
BeantwoordenVerwijderenDe kleuren maar ook de groente zelf is heel mooi opgekomen en doet het ook erg goed. Ik vind dit kleine moestuinje werkelijk een prachtig uitgevoerd plan :-))))0
Hartelijke groetjes, Helma