maandag 24 september 2018

Wordt dat nog wat met mijn permacultuurheuvel?


Toen ik half april mijn permacultuurheuvel opbouwde volgens de principes van de Hügelkultur ( zie voor uitleg hier) dacht ik dat de heuvel snel weelderig begroeid zou zijn. Ik had nogal wat moestuinzaden gezaaid van allerlei aard: vol verwachting!
Maar wie rekende er nu op het vrijwel totaal uitblijven van regenval en hoge temperaturen met vrijwel permanente zonneschijn. Er gebeurde gewoon niets op die heuvel. Slechts de brave hendrik, de bloedzuring, de aardbei en de jonge arctische braampjes bleven met een regelmatige watergift in leven. De bulgaarse uitjes gingen in winterslaap en het zaad leek helemaal niet op te komen. Voorgezaaide plantjes waren de volgende dag verdwenen: dankbaar geconsumeerd door een paar slakken die ‘s nachts uit de gaten in de takkenheuvel kwamen kruipen.
Al snel besloot ik de heuvel af te dekken met plantaardig materiaal als bescherming van de grond tegen complete uitdroging.



Toen in augustus de storm hier kort woedde en o.a. mijn scheefhangende hoge lijsterbes moest worden gekapt, liep de heuvel wel enige schade op door het afvoeren van de bebladerde takken: de mulchlaag was verdwenen.


Uiteraard gaf ik de moed niet op en plantte een laagblijvende blauwe bes, wat roomse kervel, een oxaalzuurarme rabarberplant, wat wilde marjolein, wat zaailingen van st. janskruid en witte malva.


De regen ging vallen en een aantal planten kwamen zienderogen bij. Het is verbazend dat gestadige natuurlijke regenval de planten zichtbaar doet groeien, terwijl watergiften tijdens de hitte de planten maar nét in leven houden. De verdamping was te groot voor de planten om het bij te houden.
De heuvel had ook problemen met het wegzakken van de grond in de ruimte’s tussen de stammen en de takken, die de basis van de heuvel vormden.
De ervaring van blogster Cin, die ook met de Hügelkultur experimenteerde, was, dat woelmuizen de ruimten in de heuvel als ideale nestplaats beschouwden. Hier vinden de slakken heerlijk koele schuilplaatsen in de gaten.


Gelukkig had ik geen wespenkoninginnen, die een uitgebreid nest gingen maken in de krochten onderin de heuvel. Want er was vorig voorjaar wel een nest gemaakt in mijn Hügelkultur-teil op het andere terras. Ik heb in april en mei zelfs een tijdje watjes met kruidnagelolie op de heuvel neergelegd om deze dames af te schrikken: ik ben toch eigenlijk gek ook…
Al met al was het dus aanvankelijk niks met dit project.
Maar volgend jaar: dan zullen we eens wat zien, de voortekenen zijn nu al aanwezig!




19 opmerkingen:

  1. Jammer, dat het tot nu toe nog niet goed gelukt is, het was deze zomer ook extreem droog. Alles heeft echter z'n tijd nodig, dus op naar volgend jaar.
    Groet, Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Janneke, veel (moes)tuiniers klagen over een aantal gewassen, die een behoorlijke klap hebben gekregen. Het kan ook haast niet anders na deze uitzonderlijke zomer.

      Verwijderen
  2. Wat jammer Zem dat het nu niet gelukt is maar wie weet volgend jaar want je bent een echte doorzetter!
    groetjes Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Meestal komt het wel goed in de tuin, is het niet linksom dan is het wel rechtsom, zullen we maar zeggen ;-)

      Verwijderen
  3. Weet je waar het ons tuinvrouwen/mannen aan ontbreekt? Geduld! Ik loop voorop ongeduldig, altijd. Maar tuinieren is een lesje in geduld, ik ben er zeker van nog veel meer te horen over jouw heuvel. Succes en groetjes hetty

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je hebt helemaal gelijk. Ik stond ook achteraan bij het uitdelen van geduld. Maar in de tuin ga ik het langzamerhand een beetje leren ;-)
      De natuur blijft toch voor verrassingen zorgen.

      Verwijderen
  4. 'Sommige projecten vragen om een lange adem,' zei zij en keek naar de avocadoplant die zij nog zeker 5 tot 7 jaar in leven moet zien te houden...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Leuk, dat je reageerde.
      Mooi citaat, maar nu ben ik benieuwd waarom "zij" de avocadoplant nog zeker 5 tot 7 jaar in leven moet houden en niet langer....

      Verwijderen
  5. Reacties
    1. Opgeven in de tuin is geen optie, dat doe jij ook niet, Rob :-)

      Verwijderen
  6. 't Is toch wat hier ... denk in de plaats van dat bloempotje op de eerste foto's een helm, en er ligt verdorie een gevallen soldaat in je tuin ...
    Maar goed, nu weer serieus. Jammer dat het weer je project niet gunstig gezind was. Maar ach, je hebt er leuke bezigheid aan gehad en je hebt nu in elk geval een basis voor volgend jaar. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jan, je bent niet de eerste, die een grafheuvel zag in mijn permacultuurheuvel. Ik zelf in het begin ook...
      Daarom streven we ernaar dat hij volgend jaar lekker begroeid gaat raken.

      Verwijderen
  7. Ha. Eindelijk eens een mooie blog gevonden die over tuinieren gaat. Zo kom je nog eens ergens. Ik ga je volgen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Conny. Leuk, dat je me gaat volgen.
      Hartelijke groeten,Zem.

      Verwijderen
  8. Oh, ik ontdek deze log nu pas en o wat is het weer herkenbaar. Ik had vlak voor de zomer 4 nieuwe lasagnebedden aangelegd. Kommer en kwel , slakken en droogte, de moed die in de schoenen zakt enz. Samen met de regen kwam er ook leven in de bedden en kon ik toch nog komkommers,courgettes en artisjokken oogsten en me volgende lente verzekeren van een doorlevende vaste witte broccoli (nine star perennial). Geduld, hé vooral bij nieuwe projecten. Want uiteindelijk bleek mijn voormalig woelmuizen walhalla toch nog een waterconservernd succes. De olijfkomkommer en een knolcapucien haalden het niet en ook de maïs presteerde ondermaats, maar de boontjes, pompoenen, zoete aardappelen, yacon, aardaker,knolvenkel, muismeloentjes en brave hendrik hielden dapper stand, zonder dat ze ook maar één druppel extra water kregen. Ik verzeker je, je geduld zal beloond worden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel voor de bemoedigende reactie! Ook leuk dat je een aantal planten noemt: geeft weer inspiratie.
      Het is waar: geduld is een onontbeerlijke eigenschap voor de tuinier (mens), maar ik stond niet vooraan toen deze eigenschap werd uitgedeeld.

      Verwijderen
  9. Niemand had voorzien dat het zo warm en heet zou worden Zem maar zoals je in foto 5 laat zien kan het dus wel. Volgend jaar komt het vast als een "prachtig bloeiend en vol gevuld" geheel zijn :-)
    Lieve groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De voortekenen zijn er gelukkig al. Ach, Helma, een tuin biedt altijd herkansingen, daar houden we het maar op :-)
      Liefs van Zem.

      Verwijderen
  10. Geduld is een schone zaak :-) Hopelijk wordt het nu niet zo warm.

    BeantwoordenVerwijderen