Uit de windselen.

 

Elk jaar weer verbaast deze mooie looksoort, de Nectaroscordum siculum subsp. bulgaricum,

mij weer door de manier waarop de uit meerdere klokjes bestaande bloem zich langzaam van haar windselen ontdoet. Het is haast een geboorteproces.

 

  

Deze looksoort werd vroeger tot de alliums gerekend, maar heeft nu een aparte naam gekregen.

De bollen worden in het najaar geplant en komen daarna jaren terug, ze zaaien zich in onze tuin zelfs uit. Het is een weinig kieskeurige plant voor zon, halfschaduw en niet té droge grond.

Deze ook wel Bulgaarse ui genoemde plant komt van nature voor in Zuid-Europa en het Midden Oosten. De kleur van de hangende klokjes is zeer bijzonder, paarsachtig met groen. Ze bevatten veel nectar en trekken zo insecten aan. Op dit moment staan de planten hier in volle bloei.

 

Als ze uitgebloeid zijn, ontwikkelen zich zaaddoosjes, een soort torentjes, die weer rechtop staan.

Er bestaan nog een paar soorten Nectaroscordum waarvan een witte soort - Allium siculum ssp. disoscoridis (syn. Nectaroscordum meliophilum) op mijn wensenlijstje staat. Deze soort heb ik bij gespecialiseerde kwekers nog niet kunnen vinden.

Omdat deze uisoort zo mooi, bijzonder én gemakkelijk is, behoort hij tot mijn favorieten en mag hij op de blog.