Op dit moment is het de hoogstvitale witte bosrank, die dominerend aanwezig is langs de noord en de zuidzijde van de tuin. Hij heet dan ook niet voor niets Clematis vitalba, ik beschreef hem al eerder. Eenmaal aangeslagen laat deze inheemse liaan zijn kracht zien: hij kan écht hele bomen en gebouwen aan.
Hier is hij in een minstens vijf meter
hoge laurierkers (Prunus
laurocerasus) gekropen, die hij nu voor een deel versiert met fijne
witte, licht zoetgeurende bloemetjes en op parels lijkende knopjes.
En
in het najaar en de winter blijft deze versiering intact door de
glanzende zaadpluizen.
 |
| het witte rechtsboven: Clematis vitalba |
In
een wat grotere, natuurlijke tuin is hij op zijn plaats, wanneer je
denkt, zijn vitaliteit aan te kunnen. Het is immers een bosrank.
Punt
van aandacht is ook dat hij echte lianen maakt, die een
doorsnede van wel 10 cm kunnen bereiken, dat zal dan na 15 tot 20 jaar
zijn. Als zo'n liaan zich tussen je dakpannen gaat wringen, ben je
niet blij.
 |
| haast 5 cm dikke lianen |
Na
een jaar of tien zijn de dikste lianen hier haast 5 cm dik. In de
laurierkers kan hij niet zoveel kwaad en ik vind het wel bijzonder
een echte liaan te kunnen huisvesten. Een eveneens bij de prunussen
geplante hop, die ook al lianen kan vormen, blijft hier een beetje
kwijnen.
Opmerkelijk
blijft, dat men spreekt over de kalkbehoefte van de Clematis vitalba.
Wij tuinieren op zurige veengrond...
Aan
de zuidkant van de tuin overgroeit een tweede exemplaar de pergola.
Mooi, maar achteraf had ik daar beter een wat rustiger klimmer kunnen
neerzetten, want ik moet, om onze doortocht te kunnen waarborgen, in
het groeiseizoen wel elke week met de snoeischaar bij hem langs.
Wanneer
de bosrank je echt boven het hoofd is gegroeid, is er een eenvoudige
oplossing: de hoofdtakken bij de grond doorknippen. Wat je te pakken
krijgt van de omhooggegroeide lianen kan je proberen weg te trekken.
Maar ik zou er de voorkeur aan geven deze door weer en wind te laten
opruimen ;-)
Ik
las nog dat de bosrank in het Engels ook wel "Old man's beard"
wordt genoemd: ik moet dan denken aan de massa zaadpluizen in de
winter.
 |
| zaadpluizen in november vorig jaar |
Dat
hij ook wel "Travellers Joy"wordt genoemd, kan ik, wanneer
ik me verplaats in rugzakreizigers door ruige bossen, slechts
ironisch opvatten. Zelf ben ik ook al eens haast in zo'n liaankabeltje blijven hangen...
Clematis vitalba haalt uiteindelijk hoogtes van +30 meter. Dat is toch net dat ietsje teveel van het goede voor mijn tuin. ;-) Een clematis montana spec. gaat nog net.
BeantwoordenVerwijderenMaar dat de C. vitalba erg speciaal en bijzonder impressionant is, staat buiten kijf.
30 meter: dan kan hij zelfs een flat inpakken....
VerwijderenErg mooie plant, 't is inderdaad een plant voor tuiniers met moed. Het resultaat in de laurierkers is erg mooi.
BeantwoordenVerwijderenEn ik weet niet of de Wisteria in de tuin van Menck zoveel rustiger is dan die clematis?
Een Wisteria kan ook heel wat aan en de Clematis montana is ook niet mis. Een rondje Google-afbeeldingen laat dat goed zien...
Verwijderenéén van mijn lievelingsklimmers! iets te robuust voor ons mini-tuintje echter :)
BeantwoordenVerwijderenDe ervaring leert, dat je dat beter niet kan doen ;-)
VerwijderenMijn tuintje is daar veel te klein voor maar ik viond hem wel heel erg mooi.
BeantwoordenVerwijderenJe eerste foto is zelfs schitterend weergegeven met die mooie kleine bolletjes en bloemetjes :-)
Heel fijn weekend,
Hartelijke groetjes, Helma
Dank je, Helma. Ik blijf hem mooi vinden, hoewel hij ook verguisd wordt ...
VerwijderenHad ik bijna deze post gemist over onze snelst groeiende Clematis. Ondanks dat ik hem in Dec. helemaal had teruggeknipt, staat hij er weer in volle glorie bij. Ik verguis hem zeker niet want van deze bosrank kun je tenminste op aan, dat kun je van die andere gecultiveerde gevallen niet zeggen.
BeantwoordenVerwijderenJa, Janneke, je kunt ervan opaan :-) IJzersterk.
Verwijderen