Vedergras: andermaal een loflied.

Op dit moment is het vedergras (Stipa tenuissima), in combinatie met zijn plantaardige buren, het allermooist. Het houdt van warmte, van hitte zelfs, en de tere bloeiwijzen glanzen in de zon.

Ik heb er al eens eerder uitgebreider over geschreven: dit gras blijft mijn absolute favoriet.

Het staat op een vrij droge plek waar destijds zand is aangebracht en het krijgt veel zon.

Het gras krijgt zijn allure pas wanneer het met meer exemplaren bij elkaar staat. Het hele jaar door blijft het aantrekkelijk, ook in de winter. Maar knip het in de herfst en zelfs in het vroege voorjaar niet af: je krijgt een lelijke pleeborstel en het gras wordt dan vorstgevoelig.

Ik knip het nooit meer af: het nieuwe gras komt al snel door de oude heen en je ziet daar niets meer van. Als je het tóch doet: na 15 mei.

Het mooist blijft het wuiven. In prachtige golfbewegingen gaat het bij wind heen er weer. 

Hieronder in combinatie met het nog maar een paar dagen in bloei zijnde St. Janskruid en links het koninginnekruid.