Geelbladig gierstgras: vrolijk en makkelijk siergras voor halfschaduw.

De gele variant van het gierstgras, van origine een bosbewoner, heet officieel Millium effusum Aureum. Het grasje kreeg ik ooit als piepkleine bijvangst mee in een potje met een andere plant, en de kweker was zo vriendelijk het naamkaartje erbij te doen.

Het jonkie is inmiddels uitgegroeid en staat in volle glorie te pronken. Ik ben erg enthousiast over dit gras, het wordt één van mijn favorieten. Het grasje groeit betrekkelijk snel, verlangt halfschaduw - geen volle zon en droge, iets zure grond. Het is licht groengeel, de kleur wordt gaandeweg het seizoen wel wat groener.

Het komt, nadat het in de winter bovengronds is afgestorven, haast geel op in de loop van februari en vormt dan met de bolgewasjes een prachtig fris geheel, zie hieronder:

Het bloeit eind mei, begin juni met lange en fijne, transparante aren, die heel mooi uitstaan.

Het gras zelf wordt zo'n 50cm hoog, de aren komen daar nog eens 50 cm boven uit. Je moet wel een plekje van 50 bij 50 cm reserveren voor dit gras.

Het fijne is, dat op wat moeilijkere, schaduwrijke plaatsen hiermee een vrolijk licht accent kan worden aangebracht, dat heel aantrekkelijk is. In de loop van het jaar wordt het gras wel wat groener, maar het blijft mooi.

Het gras vormt een zode, het gaat niet met uitlopers door je tuin, maar zaait zich wel enigszins uit. Omdat ik op meer plaatsen in mijn schaduwrijke tuin wel een vrolijk accent wil hebben, heb ik een maand geleden de zaailingen uit de grond gepeuterd en opgepot.

Hieronder staan de plantenpeuters groter te groeien.

Tot slot nog een detailopname van de aren, je kunt wel zien dat het gras familie van de gierst is: je ziet de fijne, ronde korreltjes zitten.