Hoogzomer in de tuin.

Hoewel de zomer op het hoogtepunt is, merken we daar niks van. Regen, bewolkte luchten en te lage temperaturen. Ik hoef zelfs mijn potplanten nauwelijks water te geven, soms moet ik ze redden van té veel water. Slakken hebben hun jubeljaar.

Maar zo nu en dan hebben we dan toch één of twee dagen écht zomer, zodat we niet vergeten hoe dat voelt.

In de tuin trekken de planten zich daar niet veel van aan. Het groen is overweldigend, de wat meer waterminnende soorten hebben het dubbel naar de zin: kijk maar eens naar de hortensia’s in je omgeving.

Geregeld moet ik mijn smalle paadjes vrijknippen van overhangend gebladerte, je zou anders niet meer weten waar die paadjes zijn.

Het is in de tuin wel erg mooi. Dat diepe groen, samen met op sommige plaatsen een royale bloei. De bloemtrossen van de Buddleja zijn nog nooit zo zwaar geweest, en ik zie tot mijn geluk heel veel dagpauwogen, een enkele atalanta, wat koolwitjes en citroentjes.

Op de kruising tussen twee paadjes staat een hangende zegge (Carex pendula). Die vind ik zo bijzonder, de bloeistengels gaan wel tot manshoogte.

Onder de hangende zegge staan wat gemengde geraniums.

Mijn favoriete grassoort, het vedergras (Stipa tenuissima) kan zo mooi de zonnestralen opvangen. Ondanks de regen houdt het zich goed.

Op de terrassen eronder rommelt de mooie en sterke Geranium sanguineum var. Striatum wat op het mosveldje.

Nog geen veertien dagen geleden kwamen de nog in knop zijnde bloemstengels van de Astilbe chinensis var. taquetii “Purpurlanze” in beeld. 

Een sterke Astilbe, die iets meer droogte verdraagt dan de andere soorten, De kleur is prachtig, maar van een hele grote, ononderbroken groep zou je misschien qua kleur overspoeld raken. De kleur moet wat “geblust” worden door andere planten ernaast, wat groen ofzo.

Dit geldt eigenlijk voor de meeste Astilbes. De wat bescheidener kleuren, roze, lila, wit hebben dat wat minder dan de felle roden en hardrose soorten; die laatsten hebben niet mijn voorkeur.

Maar wat een schitterend paars hebben die Purpurlansen de afgelopen week weer laten zien:

Door plensregens is een andere groep wel een beetje omgevallen. Misschien moet ik daar volgend voorjaar wat steunhout tussen zetten.