Strooisellaag of blote aarde.

Nu het dan eindelijk een beetje voorjaar gaat worden, zie je her en der mensen bevangen worden door de onbedwingbare neiging alle winterresten in hun tuin grondig op te ruimen.

Stengels afknippen, voor zover dat al niet in de herfst is gebeurd, snoeien, blad aanharken en dit alles tot op de blote aarde. Keurige, aangeharkte, zwarte aarde tussen de polletjes uitlopende plantjes.

Die stengels en dat blad wordt bij elkaar geschept en in de (groen)container gestopt en meegegeven met de vuilophaaldienst. In het gunstigste geval gaat de boel al dan niet gehakseld op de eigen composthoop.

blote aarde

Want: wie staan er al glimlachend en handenwrijvend die opruim- en afvoeractiviteiten gade te slaan? De (kunst)mestfabrikanten, de potgrondleveranciers en de tuincentra.

In feite voeren mensen, die hun materiaal laten afvoeren, hun eigen bodembescherming en hun mest af. En, ze bezorgen zichzelf ook nog eens meer werk.

Wanneer je het kunt verdragen, om de winterresten te laten liggen, ofwel in stukjes te knippen: het gemakkelijkst gaat dat met de heggenschaar knip, knip van boven naar beneden. Je creëert zo een strooisellaag die de bodem beschermt tegen uitdroging, die langzaam verteert en zo de door de plant gebruikte stoffen weer teruggeeft aan de grond. Daardoor hoef je niet of nauwelijks bij te mesten. Dat geeft weer kortere en sterkere planten vaak zelfs met meer bloemen. Je zult zien, dat de strooiselrommel sneller bedekt is, dan je denkt, afhankelijk van je plantenkeuze.

Wanneer je de voorjaars- en winterchaos echt niet trekt, kan je het materiaal afvoeren naar je eigen composthoop in een hoek van je tuin of, als je een klein tuintje hebt of een balkon: een compostvat. Info hierover genoeg via Google. Op deze manier profiteer je ook van je eigen verteerde plantenmateriaal.

Nu schijnt gelukkig de verstening van de tuinen - alles bestraten of met siergrind bedekken en daarop een decoratieve pot met plant - al weer wat op de terugweg te zijn. Keurig aangeharkte zwarte grond is dan toch eigenlijk nog beter.

Maar waarom moet buiten net zo netjes zijn als binnen? Buiten een extra kamer?

Is dat een trend? Binnen moet trouwens alles ook al zo netjes. Er zijn opruimcoaches, die vinden dat je alles, wat je een jaar niet in je handen hebt gehad, weg moet doen. Je persoonlijke archief dus, je boeken en je geliefde voorwerpen uit het verleden. Daar moet je dan maar een foto van maken en die in je pc opslaan...

Zo worden we robots, die in keurige designvertrekken netjes zitten te wezen in de korte periode dat we even niet hoeven te werken om de economie te stimuleren. En als je geen werk hebt, moet je je beschikbaar houden voor werk: dus keurig in de startblokken staan.

Waar mag die spelende mens zijn, die binnen en buiten lekker aan rotzooit met z'n geliefde spulletjes. Of dat nu je treintje op zolder is, je motor om aan te sleutelen of je tuintje. En als je niets liever doet dan dat keurig aangeharkt te houden met op gelijke afstand afrikaantjes of wat dan ook: dan is dat tóch ook een vorm van liefde.

Maar dan hoop ik toch dat men gaat vinden dat blote aarde eigenlijk onnatuurlijk is. De grond wil bedekt zijn. Die zal toch onmiddellijk zorgen dat allerlei niet gewenst ontkiemend zaad in no time de grond bedekt. En dat kost ons dus ergernis en werk.

Kan je niet geloven dat de natuur die geknipte plantenrommel in hoog tempo zal overgroeien?

Kijk naar de foto hieronder, die ik vanmorgen maakte, met de tulpjes in het midden.

En zie de foto van dezelfde plek, maar dan op 2 mei vorig jaar van de andere kant af genomen, je ziet die tulpjes aan het eind.

Het is haast niet te geloven, dat de natuur dat zo maar in een paar weken kan presteren. En dat gaat vanaf nu in sneltreinvaart gebeuren!