Vandaag ben ik
ongerust. Hoe moet dat nou met onze wereld? Komt dat wel goed?
Zijn het wel de
besten, die boven komen drijven om ons te leiden? Werkt onze
democratie wel goed?
Kunnen we ons
toevertrouwen aan mensen met een persoonlijkheidsstoornis?
Hoe moet dat met de
klimaatsverandering? En de conflicten in deze wereld?
Hoe zal het leven
zijn voor onze kinderen en kleinkinderen?
Zoals zo velen was
ik vanmorgen vroeg op.
Ik voelde de
behoefte om verval in beeld te brengen.
Dit is een blog over
onze tuin, over planten en natuur. Een tuin heb ik om me in terug te
trekken, een rustige, veilige plek, waar ik schoonheid ervaar, maar
ook verval. Het verval, dat bij de natuur hoort. Dat verval kan me
wel eens enigszins bedrukken, maar dat is melancholie. Daar zit een
zekere troost in. Ook ikzelf zal ooit weer opgenomen worden in de
natuur.
In het bloggen trek
ik mij dus ook eigenlijk ook terug op een rustige, veilige plek, weg
van de buitenwereld.
Daarom laat ik de
rest van het buiten- en binnengebeuren hierbij minimaal toe. Dat is
een bewuste keuze.
Maar we zijn toch
gehouden er het beste van te maken, met respect voor alle leven.
Het kost me vandaag
moeite om de hoop vast te houden, dat het goed komt.
Ons enige houvast is
hoop. Het is ook onze drijfveer om de dingen te doen, die we gehouden
zijn om te doen. Elk naar zijn eigen kunnen.
“Il faut cultiver
notre jardin” (Voltaire):
“We moeten onze
tuin cultiveren”.
Het woord tuin kun
je zeer ruim opvatten, zoals Voltaire ook bedoelde.
Wie angst heeft voor de toekomst, heeft de toekomst al half bedorven, denk ik dan. Verval in de tuin, in de wereld, is immer tijdelijk en sterkt de hoop in - en de kracht en het verlangen naar - mooie(re) vooruitzichten. En dus: il faut cultiver notre jardin.
BeantwoordenVerwijderenVerval is niet eeuwig. Groei daarentegen wel.
BeantwoordenVerwijderenPandora heeft de hoop weer kunnen invangen.
Proberen 't leven positief te bekijken, maar 't is niet altijd makkelijk
BeantwoordenVerwijderenIk deel je bezorgdheid, maar ook de positieve kijk van de heren hierboven, hoewel het grijze natte koude weer het er niet gemakkelijker op maakt. Het verval herbergt hoe dan ook nieuw leven.
BeantwoordenVerwijderenNa een lange spannende tv-nacht met een uitkomst niet me nog steeds niet aanstaat, heb ik vanmiddag in het Weinterper Skar op een plekje dat zich daar prima voor leent onder een waterig zonnetje een tijdje over diezelfde vragen zitten mijmeren.
BeantwoordenVerwijderenIk vrees, dat het allemaal weinig goeds belooft voor de nabije toekomst, maar veel verder ben ik nog niet. Er zit weinig anders op dan het leven maar zo goed en optimistisch mogelijk te blijven invullen en benaderen. En daar probeer ik me eerst dan ook maar weer aan vast te houden.
Ja Zem, Hoe gaat het aflopen met onze wereld, ook wij kregen de schrik, Het is allemaal niet meer te bevatten op deze aardbol, maar ja het zijn toch de mensen zelf die het doen. We kunnen er alleen maar voor bidden en blijven hopen dat het allemaal goed blijf gaan.
BeantwoordenVerwijderenGroet Kees.
Ik deel je zorgen, Zem en voelde me er ook niet erg lekker bij.
BeantwoordenVerwijderenToch hoop ik altijd dat er weer gezond verstand komt boven drijven.
In je foto's kan ik me goed vinden. De kringloop van de natuur en het leven is altijd mooi om mee te maken. En zeker drukt het op dit moment ook de tijd uit.
Een fijn weekend gewenst!
Lieve groet, Gerry
Lieve Zem ik deel je gevoel. Waar gaat de wereld naar toe? Dat is ook mijn vraag. Wie had dat ooit kunnen bedenken. Sinterklaasfeest met nog meer ME dan een voetbalwedstrijd. Het is heel belangrijk om de schoonheid van de natuur in het vizier te houden. Dat geeft hoop!!! We moeten maar in ons achterhoofd houden dat het weer LENTE wordt!
BeantwoordenVerwijderenVeel liefs Marijke
Hoi Zem,
BeantwoordenVerwijderenik denk dat velen zo denken zoals jij hier laat weten.
Ik heb ook geen idee waar dit naar toe gaat en als je links en rechts om je heen kijkt en leest zie je ook echt een beeld dat vaak schrik aanjaagt. Ik denk dat we positeif moeten blijven want anders hebben we helemaal geen deel van leven meer..
Het verval heb je prachtig uitgedrukt met de beelden van je tuin. In de natuur komt alles vaak weer heel mooi toto bloei en elven en laten we ons daar maar aan vast houden.
Lieve groetjes, Helma