Toen ik half april mijn permacultuurheuvel opbouwde volgens de principes van de Hügelkultur ( zie voor uitleg hier) dacht ik dat de heuvel snel weelderig begroeid zou zijn. Ik had nogal wat moestuinzaden gezaaid van allerlei aard: vol verwachting!
Maar
wie rekende er nu op het vrijwel totaal uitblijven van regenval en
hoge temperaturen met vrijwel permanente zonneschijn. Er gebeurde
gewoon niets op die heuvel. Slechts de brave hendrik, de bloedzuring,
de aardbei en de jonge arctische braampjes bleven met een
regelmatige watergift in leven. De bulgaarse uitjes gingen in
winterslaap en het zaad leek helemaal niet op te komen. Voorgezaaide
plantjes waren de volgende dag verdwenen: dankbaar geconsumeerd door
een paar slakken die ‘s nachts uit de gaten in de takkenheuvel
kwamen kruipen.
Al
snel besloot ik de heuvel af te dekken met plantaardig materiaal als bescherming van de grond tegen complete uitdroging.
Toen
in augustus de storm hier kort woedde en o.a. mijn scheefhangende hoge lijsterbes
moest worden gekapt, liep de heuvel wel enige schade op door het
afvoeren van de bebladerde takken: de mulchlaag was verdwenen.
Uiteraard
gaf ik de moed niet op en plantte een laagblijvende blauwe bes, wat
roomse kervel, een oxaalzuurarme rabarberplant, wat wilde marjolein,
wat zaailingen van st. janskruid en witte malva.
De
regen ging vallen en een aantal planten kwamen zienderogen bij. Het
is verbazend dat gestadige natuurlijke regenval de planten zichtbaar
doet groeien, terwijl watergiften tijdens de hitte de planten maar
nét in leven houden. De verdamping was te groot voor de planten om
het bij te houden.
De
heuvel had ook problemen met het wegzakken van de grond in de
ruimte’s tussen de stammen en de takken, die de basis van de heuvel
vormden.
De
ervaring van blogster Cin, die ook met de Hügelkultur
experimenteerde, was, dat woelmuizen de ruimten in de heuvel als
ideale nestplaats beschouwden. Hier vinden de slakken heerlijk koele
schuilplaatsen in de gaten.
Gelukkig
had ik geen wespenkoninginnen, die een uitgebreid nest gingen maken
in de krochten onderin de heuvel. Want er was vorig voorjaar wel een
nest gemaakt in mijn Hügelkultur-teil op het andere terras. Ik heb in
april en mei zelfs een tijdje watjes met kruidnagelolie op de heuvel
neergelegd om deze dames af te schrikken: ik ben toch eigenlijk gek
ook…
Al
met al was het dus aanvankelijk niks met dit project.
Maar
volgend jaar: dan zullen we eens wat zien, de voortekenen zijn nu al
aanwezig!
