Al mijn lezers wens ik goede kerstdagen toe.

 Voor de meesten van ons zullen deze dagen anders zijn dan vorige jaren.

Veel minder of helemaal geen bezoek van of aan familie of vrienden.

Voor ons geldt: helemaal geen bezoek.

Traditiegetrouw logeren onze dochter met echtgenoot en de beide pubers hier.

Corona heerste op de school van de kleinkinderen.

We zouden elkaar al ontmoeten op een “strenge” manier: wij in de achterkamer en zij in de aangebouwde serre. Dat is ruim op afstand en buitenom zijn alle bewegingen van “personen en etenswaren” goed mogelijk. Het ging op deze manier in de zomermaanden uitstekend.

Maar… met het oprukkende virus leek ons een ontmoeting onverstandig, het gaat niet door.

Jammer, en het enige voordeel is dat ik niet hoef op te ruimen en na te denken over het eten enzo.

Het is saai, al zullen wel iets doen, ook met onze zoon en zijn gezin, via Ipad en Facetime: wat een gedoe eigenlijk.

Echtgenoot en ikzelf zullen onszelf wel vermaken, dat is voor ons huismussen nooit een probleem.

Maar toch.

Voeding genoeg deze dagen voor tobbers: van de recente nieuwsberichten over muterende virussen word je bepaald niet blij.

Maar hier in huis woont een stel, dat van niets weet.

En toch zitten ze altijd in quarantaine, ze lopen nooit vrij buiten en kunnen niet geaaid worden door ongewassen handjes.

Mondkapjes hoeven ze niet op en afstand houden is er niet bij.

De bofferds.