Verspenen voor dummies.

Verspenen is het apart in potjes zetten van zaailingen van plantjes. Als je gezaaid hebt verschijnen tot je genoegen eerst de kiemblaadjes, daarna het eerste paar echte blaadjes. Dan is het moment aangebroken om de plantjes te verspenen. Hieronder een fotoreportage van mijn manier van verspenen. Het gaat hier weliswaar om tomatenplantjes en mexicaanse komkommer, maar de werkwijze geldt voor alle zaailingen.

etiketjes maken

potje pakken

gaatjes afdekken met velletje toiletpapier

potjes luchtig vullen met potgrond

verspeengereedschap pakken

gaatje indrukken

babyplantje pakken, liefst met kluitje: geeft betere doorgroei

in potje doen

beetje aandrukken: klaar

daar staan de baby's

water geven en voorlopig nog tegen de zon beschermen
zaailingen niet te nat houden, bescheiden water geven als de grond weer droog is

Werkt Zem nu met een handschoentje aan? Dat is niet volgens haar principes. Ja, dat klopt vandaag als een zwerende vinger  ;-)

Bollen in een klein grindtuintje.

Iris bucharica

Aan de zuidzijde van ons huis bevond zich, toen we het 18 jaar geleden kochten, uitsluitend grind op zandgrond. Het zou moeilijk worden daar een zinvol tuintje van te maken, er moesten regelmatig ladders kunnen worden geplaatst om bij de goten te komen en je moet soms de ramen toch eens zemen. We besloten het grind gewoon te laten liggen en op zo'n anderhalf meter van het huis een rand te maken met de zwerfkeien, die er al lagen. Daarbinnen konden we dan zonminnende en droogtebestendige planten zetten die ook nog eens van arme grond houden. Voor de enkele plant met meer noten op zijn zang zouden we maatwerk leveren door een kuil te graven met wat betere grond. Dit laatste voor een roosje bij voorbeeld.

Verder staan er wat sedums, wat eenjarigen, die zich uitzaaien, wat gemakkelijke vaste planten zoals een anjertje, toortsjes, goudsbloem, phacelia enz. Eind mei plant ik weer wat tomaten bij het rek, waar ze de warmte van de zonnige muur opvangen. Buiten beeld staat nog een oude druif.

Op dit moment genieten we van een aantal bloeiende bollen: de prachtige vroege Iris bucharica, waar ik eerder uitgebreider over schreef. De bollen blijven gewoon in de grond zitten.

Er heeft zich een voorjaarshelmbloem (Corydalis solida), uitgezaaid. Die komt verspreid door de hele tuin op, maar op deze ongunstige plek had ik hem niet verwacht.

voorjaarshelmbloem (Corydalis solida)

En, de blauwe druifjes (Muscari botryoides), zaaien zich ook uit, gewoon in het grind.

Als het volop zomer is, zal ik dit kleine stukje tuin nog wel eens tonen, Het tart veel wetten, die aan de tuinierder worden opgelegd zoals goede grond opbrengen, spitten en hard zwoegen om alles een beetje op peil te houden. Het hóeft dus niet, als je je plantenkeuze maar aanpast.

20 maart, méér dan een lentedag.

Op de eerste dag van de astronomische lente ( de dag is nu even lang als de nacht) is het hier in zuid-oost Friesland 17 graden met een stevige, maar lauwe wind. Dat is toch ongehoord: zo vroeg zo warm. Het maakt me toch wel een beetje in de war: je krijgt de neiging datgene te zaaien, wat eigenlijk pas in april gezaaid mag worden.
De schitterende, kleverige knoppen van de paardenkastanje (een prebonsai) hierboven zwellen al en zullen binnenkort die merkwaardige handvormige bladeren tonen.

mahonia - kon ik de heerlijke geur maar meesturen...

krentenbloesem op punt van uitlopen

De mahonia bloeit en geurt al en de krent is haast uitgelopen. En het is nog maar 20 maart....

We doen nog ook maar even twee zonnige foto's van de westkant van de tuin – vice versa - ter ere van deze prachtige dag.

vanaf de schuur

richting schuur

Vanaf morgen zal het volgens de verwachtingen gevoelig kouder worden, maar vandaag is het nog lentefeest. 

Tot slot de tere, helgroene uitlopertjes van de larixbonsai.

Bespiegelingen bij de vijver.

Na een heerlijke week met uitzonderlijk warme lentetemperaturen is het vanaf vandaag weer normaal koel voorjaarsweer. Zelfs hier in het noorden was de middagtemperatuur rond de vijftien graden. De nachten waren daarentegen koud, meest rond het vriespunt.

Uiteraard gaat een tuinmens dan voor de bijl: de tuin lokt en roept en allerlei voorjaarsklusjes werden, zij het nog wat aarzelend, opgepakt. Want ja, het is nog geen half maart: wat willen we...

Maart en april kunnen zeer onaangename verrassingen in petto houden, nachtvorst kan tot half mei schade aanrichten.

Het voelde als onverdiende luxe, een cadeautje van moeder natuur, om genietend van warmte en zonneschijn buiten te zijn. En zo zat ik al mijmerend bij de vijver, waarin de blauwe lucht zich spiegelde. Ik mijmerde over de schoonheid, die de natuur biedt in de prille lente. Nieuw leven bij planten en dieren, nieuwe energie bij ons mensen. Maar toen een mooi gekleurde, luid krassende vlaamse gaai overvloog, nagezeten door een paar kleine zangvogeltjes, dacht ik aan de wrede kanten van diezelfde natuur. Ik weet dat het merelnest in de conifeer later bezocht zal worden door deze rover, met medeneming van een of meer jonge vogels. 

Later op een van die middagen zag ik twee kikkers in de vijver. Grijsachtig blauwe. Waren het dan toch heikikkers, waarvan de mannetjes in de paartijd blauw kleuren? Of een grijze variëteit van de gewone bruine kikker? Er zijn te veel variëteiten om dit met zekerheid te kunnen vaststellen. Twee jaar geleden vroeg ik me dat ook al eens af, maar de toen gespotte kikker zag er weer anders uit dan de huidige. De kikkers heb ik trouwens maar één dag gezien.

vorige opname vergroot: heidekikker of grijsgekleurde bruine kikker

Vroege voorjaarsvreugde.

longkruid

Dit merkwaardig vroege voorjaar schenkt ons minstens een maand extra lentevreugde. De afgelopen twee dagen waren uitzonderlijk warm, records zijn gebroken.

Het is te merken aan de natuur buiten. Alles loopt in een ongehoord tempo uit. De knoppen van de krentenboom zwellen per dag, dit weekend heb ik in onze wat lager gelegen tuin de eerste bloemen gezien van het speenkruid, het longkruid en de kerria. De rode ribes, de mahonia, de akebia staan stevig in de knop.

kerria

Vogels zingen uit volle borst, merels kunnen haast niet vliegen omdat ze te veel mos in hun snavel willen meenemen. Er wordt volop genesteld. Mannetjeskikkers maken zachte knorgeluidjes om hun vrouwtje te lokken. Er is zoveel te beleven in de tuin en rond de vijver, en dan die heerlijke temperaturen: hier zo'n achttien graden.

de afgelopen week de eerste narcissen

De komende week blijft het mooi. De nachten weliswaar tegen het vriespunt, maar de middagtemperaturen tussen de 10 en de vijftien graden. Er komt dus een heerlijke week aan om allerlei werkjes de tuin te doen en vooral heel erg te genieten.

dit weekend de eerste speenkruidbloemen

Maandelijks hetzelfde kleine stukje tuin gespot: maart.

De veranderingen in het stukje tuin, dat nu voor de derde keer hier wordt getoond, zijn slechts zichtbaar als je goed kijkt. De paar nachten lichte vorst van een maand geleden heeft de geranium linksboven toch aangepakt. Het oude, begin januari nog groene blad is afgestorven en de nieuwe blaadjes zijn alweer verschenen. Om de geranium heen zijn wat sprietjes van een voorjaarsbol opgedoken; ik weet niet eens meer welke. Dat zijn tekenen van het stevig doorzettende voorjaar.

Op 1 maart eindigde de meteorologische winter en dat betekent dat we nu officieel van voorjaar mogen spreken. Dat de astronomen de lente pas op 21 maart laten ingaan, vergeten we voor het gemak maar even. Het voorjaar, zoals we dat in de natuur nu kunnen waarnemen, loopt minstens een maand voor. Vorig jaar liepen we veel meer dan een maand achter, met andere woorden: twee extra lentemaanden zijn ons deel vergeleken bij vorig jaar! Deze winter was een “watje”, geen of een slechts paar nachtvorstjes- misschien dezer dagen nog een paar -  wist hij op te brengen in het grootste gedeelte van Nederland en België. Sinds 1706 (metingen de Bilt) hebben maar één maal een zachtere winter gekend: 2007.

Ik kan me niet herinneren dat ik zo vroeg al oude stengeltjes ging knippen in de tuin; maar het is nu echt nodig, door het snelle uitlopen kan ik er straks niet meer goed bijkomen.

Op de bovenste foto zie je ook dat de papavers er nu echt zin in krijgen, het blad wordt krachtiger en groener. Vanuit muisjesperspectief is hieronder dezelfde pol op de foto gezet als een maand geleden.

Op dagen, dat de zon erbij komt en de temperatuur richting 10 graden opschuift is het een genot om in de tuin rond te scharrelen. In het midden van de vorige week hoorde ik 's morgens voor het eerst de merel zingen en zelfs de zanglijster begon aarzelend zijn lied.

De goede tijd voor ons allen komt er weer aan.