Maandelijks hetzelfde kleine stukje tuin gespot: maart.

De veranderingen in het stukje tuin, dat nu voor de derde keer hier wordt getoond, zijn slechts zichtbaar als je goed kijkt. De paar nachten lichte vorst van een maand geleden heeft de geranium linksboven toch aangepakt. Het oude, begin januari nog groene blad is afgestorven en de nieuwe blaadjes zijn alweer verschenen. Om de geranium heen zijn wat sprietjes van een voorjaarsbol opgedoken; ik weet niet eens meer welke. Dat zijn tekenen van het stevig doorzettende voorjaar.

Op 1 maart eindigde de meteorologische winter en dat betekent dat we nu officieel van voorjaar mogen spreken. Dat de astronomen de lente pas op 21 maart laten ingaan, vergeten we voor het gemak maar even. Het voorjaar, zoals we dat in de natuur nu kunnen waarnemen, loopt minstens een maand voor. Vorig jaar liepen we veel meer dan een maand achter, met andere woorden: twee extra lentemaanden zijn ons deel vergeleken bij vorig jaar! Deze winter was een “watje”, geen of een slechts paar nachtvorstjes- misschien dezer dagen nog een paar -  wist hij op te brengen in het grootste gedeelte van Nederland en België. Sinds 1706 (metingen de Bilt) hebben maar één maal een zachtere winter gekend: 2007.

Ik kan me niet herinneren dat ik zo vroeg al oude stengeltjes ging knippen in de tuin; maar het is nu echt nodig, door het snelle uitlopen kan ik er straks niet meer goed bijkomen.

Op de bovenste foto zie je ook dat de papavers er nu echt zin in krijgen, het blad wordt krachtiger en groener. Vanuit muisjesperspectief is hieronder dezelfde pol op de foto gezet als een maand geleden.

Op dagen, dat de zon erbij komt en de temperatuur richting 10 graden opschuift is het een genot om in de tuin rond te scharrelen. In het midden van de vorige week hoorde ik 's morgens voor het eerst de merel zingen en zelfs de zanglijster begon aarzelend zijn lied.

De goede tijd voor ons allen komt er weer aan.