Prachtige overblijvende oosterse papaver.

In onze tuin bevindt zich een dissident. Zo noem ik de Papaver oriëntale "Helen Elisabeth", die al minstens zes jaar eind mei, begin juni in bloei komt. Ze is groot en roze, volstrekt onbescheiden, het rokje lijkt op het fijnste crêpepapier: het is haast een balletdanseresje.

Aanvankelijk vond ik deze papaver, die zijn bakermat heeft in de Kaukasus, maar een opdringerig geval, die eigenlijk helemaal niet in onze tuin paste. Ik verontschuldigde me zelfs voor de plant: het was een dissident, die desalniettemin door mij slechts getolereerd werd.

Maar ja, kijk eens hoe deze overblijvende papaversoort zich ontwikkelt. Het moment waarop hij ineens de harige schilletjes heeft afgeworpen en dat uitermate tere bloemblad te voorschijn komt. Die prachtig gevormde stamper, die als een fluwelig tapijtje overblijft nadat de bloembladeren na enkele dagen al weer zijn afgeworpen...

Als groep is het best een imponerend stelletje. 

Na de bloei gaat het blad langzaam vergelen en sterft het af. Het is mooi als buurplanten de kale plekken dan kunnen camoufleren.

In het najaar zie je de overwinterende rozetten dan vaak al weer komen. De plant beschermt zich op deze manier tegen de zomerdroogte in het oorspronkelijke leefgebied.

Gisteren zag ik in een tuin een andere cultivar van de Papaver oriëntale. Een paarsachtige van een uitzonderlijke schoonheid: Papaver oriëntale ‘Patty’s Plum’ . Ik droomde er haast van vannacht. Hij zou nog beter in onze tuin passen.... Trouwens kijk eens naar de Papaver oriëntale "Royal Wedding"... Wat een mogelijkheden om iets heel bijzonders met kleur te doen in deze tijd van het jaar.

Let op: papavers zijn zonneminnaars! Kijk hier hoe je de overblijvende papaver kunt vermeerderen via de wortelstok. Zaad schijnt niet altijd de gewenste kleur op te leveren.

De originele kleur is fel rood. Met alle respect, maar dát zou pas echt een dissident zijn in mijn tuin.