zaterdag 9 mei 2015

Wie ondergraaft mijn slow-composthoop?


Tot mijn grote verbazing werd mijn compostbergje van onderuit ondergraven. Welk groot beest zou kans zien dat op deze manier voor elkaar te krijgen?
Nu luidt het voorschrift dat compost zo nu en dan moet worden omgezet: kennelijk wordt dat vanuit de natuur voor mij geregeld.
Op een dag betrapte ik de dader: de vrouwtjesmerel was zeer druk doende wormen uit de onderkant van de hoop te pikken en wierp daartoe alle materiaal dat niets opleverde met kracht ter zijde. Er was al een flinke holte ontstaan.


De merel dacht er niet aan om voor mij op de vlucht te gaan. De merels in de tuin komen geregeld op een meter afstand van mij, zo van: dat wezen hoort ook in deze tuin. Ik kreeg dus de kans haar activiteiten op de foto te zetten.


Maar deze wormen zijn mijn voornaamste hulpjes in het maken van de compost. Die kan ik natuurlijk niet missen. Ik heb het de merel dus maar wat moeilijker gemaakt. 


Overigens is mijn manier van composteren sinds jaar en dag een superluie variant.
Ik begin al mijn groenten- en fruitafval tot een hoogte van zo'n 20 cm op te bouwen. Dan strooi ik er een beetje kalk overheen en wat koemestkorrels. Eventueel een beetje tuingrond. En dan weer verder tot ik op een hoogte van ongeveer een meter ben. Tenslotte gaat er weer wat grond overheen. Dit duurt hier in ons tweepersoonshuishouden ongeveer een half jaar.
Dan begin ik aan de andere kant van het vat.
Als die kant weer opgebouwd is heb ik aan de andere kant zwarte compost.
Het is de slow-compost methode, waarbij zich weinig warmte in de hoop ontwikkelt. Onkruidzaden en ziektekiemen zullen dus niet aangepakt worden door een hoge temperatuur.
Daarom ben ik streng in wat ik composteer: geen zieke planten of "onkruid" dat al zaden bevat. Ook geen resten van gekochte snijbloemen: die beschouw ik als chemisch afval...
De composthoop ligt in de schaduw, ik besteed er verder niet te veel aandacht aan: het stinkt nooit.
De ruwe compost is in het voorjaar prima spul om op bepaalde plaatsen de bodem te verrijken.

In het boek over bodemmicrobiologie las ik dat ook de pootjes van de vogels waardevolle bacteriën overbrengen. Ach, meestal doet de natuur het meeste werk voor ons.

11 opmerkingen:

  1. Mijn luie composthoop wordt dagelijks bezocht door vaste klandiezie. Om hun en mijn pret niet te bederven gebruik ik rondom gaas. Dit voorkomt dat het gescharrel van allerlei vliegtuig de compost, die zij laag om laag omzetten, naar buiten zwieren. De wormen bevinden zich diep genoeg zodat slechts de onervaren beestjes deel worden van de voedselkringloop.
    Onderaan graven gaat dus niet.
    Zelf laat ik de hoop waar ze is en laat ze onberoerd. Ik bereik ook geen hoge temperaturen en toch is het onkruidbestand beperkt tot niet meer dan een beetje gras. Ik moet wel een beetje tijd investeren om er af en toe de jonge slaplantjes uit te halen en ze ergens anders uit te planten. Ook onstaan er regelmatig guerilla-aardappelplanten :-)
    Ik ben niet lui. Ik ben de chef. Ik kijk dat mijn werknemers hun job goed doen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. "De chef ": mooi gezegd!
      Als het gedierte de compost blijft omzetten, zal ik ook gaas overwegen.

      Verwijderen
  2. Hoi Zem, goed bezig. Ik ben er lui in vind het maar gedoe, Schaam me er wel 'n beetje voor hoor, maar ja denk ik dan, er zijn toch groene containers, dan gebeurt het op grote schaal. Ennnn mijn tuintje is maar klein. Wat 'n smoes hé.
    Groetjes kees.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, je moet er wel een beetje aardigheid in hebben, in het compost maken én wat ruimte...
      En het is natuurlijk ook een gedoe :-)
      De groene container gebruik ik voor het spul, dat ik niet in mijn eigen compost wil hebben.

      Verwijderen
  3. Hier weinig wormen in de composthoop. Dus ook geen merels n de composthoop. Die huppelen door de schaduwtuin, ikhoop op zoeknaar slakken

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Maar welk "personeel" zet dan jouw compost om, als er geen wormen zijn? Of houden ze zich verstopt?
      Hopelijk zoeken de merels écht naar slakken ;-)

      Verwijderen
  4. Toen ik je titel las met de foto, dacht ik meteen; dat moet een rat zijn. Gelukkig maar, het is een merel. Die zijn toch wat onschuldiger. Ik heb van die zwarte plastic compost vaten. Ik vind ze foeilelijk, maar ik ben bang, als ik een 'open' bak heb, dat ik toch sneller last zal hebben van ratten.
    Ook een vrij luie manier trouwens. Ik kiep alles erin en tegen de tijd dat ik compost wil gebruiken, haal ik de klep onderaan los en schep er uit wat ik nodig heb.
    Groet Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jij zou in het bos best wel eens meer gedierte op bezoek kunnen krijgen bij een open compostvat. Hier zijn vast wel ratten, hoewel ik ze zelden zie, maar gelukkig dus niet in de compost.

      Verwijderen
  5. Hoi Zem,
    dat het ook niet stinkt vind ik al een hele goeie optie om het dan op deze manier te doen :-) Die merel had het dus goed bekeken hahahahaha...... maar ja, daarvoor maak jij natuurlijk geen compost :-). Leuk om het ook eens te zien en ook je beschrijving met watje wel en niet op die hoop gooit is heel leerzaam. Dank je wel.
    Hartelijke groet, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  6. 't Is wat met die composthopen. Een week of twee geleden ontdekte iemand dat een egel zich in haar composthoop had genesteld. Die had blijkbaar ook zin in wormen ... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi. Ik lees met je blog. Hier ook een luie compost hoop. Nou ja eigenlijk een oude regenton. Met veel geduld vergaat de hele boel. Leuk om te merken dat er meer luie composteerders zijn. Bij mij zijn er an twee walnotenbomen uit ontstaan.

    BeantwoordenVerwijderen