Voorjaar's lief en leed.

Als ik nu een blogpost wil maken, kan ik haast niet kiezen waar ik het over zal hebben. Er komt zoveel op in de tuin, zo veel moois, zo veel bijzonders, elke dag weer wat nieuws.

De meimaand is misschien wel de mooiste maand van het jaar, ze overstelpt ons met weelde en optimisme.

Eerst maar wat tulpjes: die schitterende, jarenlang steeds weer terugkerende oranjerode Tulipa "little princess". Zie bovenaan. Ze openen alleen dán hun bloemblaadjes als de zon ze beschijnt.

Tulipa "little princess"

Daarnaast de tere Tulipa tarda, ook weer zo'n botanisch tulpje, die met geluk ieder jaar weer terugkeert. 

Tulipa tarda

De botanische tulpjes passen beter in een natuurlijke tuin dan de meer gecultiveerde tulpen en je laat ze gewoon staan op de plaats waar je ze hebt neergezet.

Maar naast het mooie is er ook wel tuinverdriet: de stevige nachtvorsten van de afgelopen week hebben hier schade aangericht aan het net uitgelopen blad van de Hortensia aspera. Ik heb door de tuin verspreid drie flinke planten en ze hebben allemaal geleden. Ik ga er niets aan doen, ik knip niets af, de plant zal zich wel weer herstellen. 

Hortensia aspera: vorstschade

Ik houd trouwens wel in de gaten hoe hij dat gaat doen.

Ook een aantal uitlopertjes van de toch sterke gewone klimop hebben geleden, ze zijn zwart geworden.

Gewone klimop: vortschade

Mijn appelbloesem was nog niet helemaal uit de knop, daar zie ik gelukkig geen schade.

Vóór de IJsheiligen (11 - 14 mei) doen we er goed aan, rekening te houden met nachtvorst, zelfs na deze slappe winter. Dat betekent dat gevoelige planten een nachtje naar binnen gaan of beschermd moeten worden op straffe van (onherstelbare) schade.

En zo spreken we aan het begin van de meimaand van lief en leed.