De verborgen wildernis in mijn tuin (4)

Regelmatig wil ik delen van onze tuin laten zien, waarbij ik de beleving wil oproepen van een stukje wilde natuur. Daartoe ben ik gisteren weer eens in de uithoeken van de tuin gaan fotograferen.

De tuin lijkt op foto's altijd groter, dan hij is: zo'n 600 m2 (inclusief huis ca. 900 m2).

Aan de westrand van de tuin ligt een slootje - rechts op de bovenste en onderste foto - , dat de grens van onze tuin vormt. Aan onze kant langs de sloot staan hoge coniferen en wat andere bomen. Die hoge coniferen waren er haast twintig jaar geleden al, toen wij dit huis kochten. Ik zou deze nooit zelf hebben ingeplant, maar het is wel zo dat deze bomen ons een verregaande privacy geven en de suggestie wekken, dat we in een bos wonen.

Maar als het stormt, worden we onrustig. Begin dit jaar brak ook al een hoge tak af van één van deze coniferen - als je goed kijkt op de tweede foto, kun je hem zien liggen. Het gaf gelukkig geen schade.

Een aantal jaren ervoor brak een top af van een andere. Die was dusdanig groot, dat we de hovenier moesten inschakelen om hem te ruimen.

Maar eerst ga ik nu het zomergevoel toelaten: ben benieuwd hoe warm het hier vandaag in het noorden wordt. En vanavond maar hopen dat te verwachten windstoten alles een beetje intact laten.

Want we krijgen maar één zomerse dag mét afstraffing.