maandag 30 september 2019

Mijn stukje bos half jaar na aanplant.

Na de kaalslag door stormschade in maart heeft de nieuwe aanplant zich beter ontwikkeld dan ik durfde te hopen. Ondanks de droogte en de twee hittegolven. Uiteraard met enige watergiften; die ondersteuning had de jonge aanplant absoluut nodig.

Op de bovenste foto zie je hoe het betreffende stuk er nu uitziet.
Hieronder hoe het was eind maart.


De schermen beginnen steeds verder begroeid te raken met de goed aangeslagen klimop. De twee heuphoog aangeplante wilde wingerdplanten hebben nota bene de top van de schermen al bereikt.

Aaanvankelijk had ik slechts drie boompjes ingeplant: een vuilboom, een krentenboompje en een amandelwilg. 


Situatie half september:


Dat lijkt veel dichter ingeplant en dat kwam zo:

Een vriend adviseerde mij in april om een aantal van mijn jonge bomen in pot uit te planten.
Al jaren lang kan ik een mooie zaailing van een boompje, die ik aantref in de tuin, niet zo maar uitrukken. Ik zet ze in een pot, wellicht om er een bonsai van te maken, en zo kreeg ik een hele verzameling potentiële bonsais, die nooit bonsai gaan worden.

Daarnaast las ik over de principes van het zogenaamde “Tiny Forest” , waarbij men op een stuk goed voorbereide grond jonge inheemse bomen en struiken zeer dicht inplant ( 3 stuks per m2). Er worden ook in Nederland een aantal proeven mee gedaan.
Mijn stukje grond is eigenlijk veel te klein, maar het principe kan ik volgen: de bedoeling is een klein stukje nagenoeg onbetreden wildernis te creëren, waar de natuur zijn gang kan gaan.
Voorheen betrad ik dit stuk ook vrijwel nooit, maar het was er nauwelijks begroeid vanwege de hoge coniferen, die er stonden. Nu er zich een loofbosje mag ontwikkelen, wordt het vrijwel zeker boeiender dan het was. De bodem was er al los, en na het kappen hebben we de strooisellaag intact gelaten, zodat er een mooie uitgangssituatie was.

In april plantte ik daar dus nog uit eigen voorraad twee veldesdoorns en een rode noorse esdoorn en als onderbegroeiing wat varens en wat elfenbloemen.
De meeste boompjes zijn minstens een meter gegroeid. De amandelwilg, die maanden achter elkaar bloeit en zo veel insekten trekt, is nu al drie meter hoog: een aanwinst.


Het krentenboompje kwijnt jammer genoeg.

In maart had ik veel moeite met de twee schuine stutpalen van de schermen. Die moesten zo snel mogelijk begroeid raken, want een schuine stutpaal hoort niet in een wild bosje.
Ik bestelde twee planten Kaukasische spinazie en een bospinda ( bij “Den Oude Kastanje” in België). En ja, die Kaukasische spinazie ging als een speer aan de zonniger kant: 


Minder hard in de schaduw: 



En die bospinda kwam wat later in het jaar van start, en hoe! Hij overwoekerde de Kaukasische spinazie aan de zonkant haast. Ideaal dus voor de wilde camouflage.
Kortom, ik heb me helemaal verzoend met de nieuwe situatie, en ik heb nog niet eens de andere kaalslagplekken laten zien. Daar ben ik tot mijn tevredenheid ook wilde bosschages aan het maken, het kan me niet wild genoeg worden!



20 opmerkingen:

  1. Ik ben benieuwd naar de Bospinda. Ik heb hem voor het tweede jaar in de schaduwtuin staan, nog geen bloem of pinda gezien.
    Gr Jan(Wilde een Tuin)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jan, hij staat bij mij op een hele lichte en nog redelijk zonnige plek. Hij is pas de laatste maanden flink gaan groeien en heeft ook uitlopers over de grond gemaakt. Deze uitlopers bloeien bij mij (nog) niet, dus kunnen ze geen pinda's maken. Bovenin bloeien de hoge uitlopers met bescheiden lichtpaarse bloemetjes.
      Ze zeggen dat hij eenjarig is en vanuit nieuw gevormde pinda's het tweede jaar weer uitloopt; dan zouden er bij jou tóch pinda's moeten zijn gevormd het vorige jaar?
      Ik ben benieuwd wat mijn plant volgend jaar gaat doen.

      Verwijderen
    2. Zie ook de reactie van Cin verderop.

      Verwijderen
  2. Wat prachtig om te zien!
    Groet, Angelika

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat komt daar zo te zien helemaal goed. Ongelooflijk hoe snel alles gaat op zo'n kaal stuk. Je hebt natuurlijk goed nagedacht over je plantenkeuze om alles snel te laten begroeien. Een echt wild paradijsje!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben ook verbaasd over de snelheid van het herstel. Ik heb het natuurlijk ook "de grond uitgekeken";-)

      Verwijderen
  4. Leuk, ik heb ook een plekje waar waar hablitzia en bospinda de ruimte delen. Je hebt goed plantgoed te pakken, mijn hablitzia zaailingen deden er drie jaar over voor ze echt uit de startblokken schoten en ik er van durfde te oogsten. Bospinda laat ieder jaar weer op zich wachten en durft ook wel wat verderaf op te duiken, het bloeien gebeurt laat en is nogal onopvallend. Het is wel een overvloeidge bodembedekker die een mooi winterdekentje achter laat en er hier in slaagt de hondsdraf te overschaduwen. Mocht je de ondergrondse "pinda's" (meer een soort miniatuur tuinboontjes) willen oogsten bedenk dan dat je er wat geduld voor nodig hebt. Ondanks het vele groen is de plant niet zo productief of oogstvriendelijk. Indianen lieten dat werkje niet voor niets over aan muizen. Anderzijds zijn die boontjes wel je garantie voor het grondbedekkend tapijtje van volgend jaar.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha, ha, Cin: muizen heb ik hier genoeg!
      Leuk te weten dat jij de Hablitzia en de bospinda ook gezamenlijk laat optrekken.
      En ik zal er volgend jaar rekening mee houden dat ik wel eens lang op het verschijnen van de bospinda zal moeten wachten. Hij staat op een plek, waar hij royaal de bodem mag bedekken!
      Hartelijke groeten van Zem.

      Verwijderen
  5. De waarheid gebiedt me te zeggen dat ik het beeld van 3 maanden geleden niet meer helemaal helder op mijn netvlies heb staan, maar het lijkt alweer een stuk groener te zijn geworden. Alleen aan het weer kan dat niet gelegen hebben, de hand van plantster en verzorgster doet ongetwijfeld veel.
    Volgend jaar zie je waarschijnlijk zogezegd 'geen barst' meer van de stormschade van eerder dit jaar.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je, Jan.
      Hopelijk kunnen jij en Aafje volgend groeiseizoen zelf komen kijken of de zo gewenste wilde weelde hier aan het ontstaan is!

      Verwijderen
  6. Goedeavond Zem,
    Wat heerlijk om te zien dat de door stormschade verwoeste plek nu al een groene oase is, en dat na zo een korte tijd.
    Geniet van je groene paradijs
    Hartelijke groetjes Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat heb je daar een prachtig paradijsje gemaakt Zem, echt schitterend! Wat een weelde van natuur. Je zult wel veel diertjes en insecten krijgen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je, Clarien.
      Boven verwachting hoe snel dat stukje opknapte. Ik ben nu al benieuwd naar de ontwikkelingen het volgend jaar.

      Verwijderen
  8. Dat ziet er opnieuw goed uit. Boeiend om de dingen zo snel te zien groeien

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wonderlijk blijft het, de groeikracht van bepaalde planten.

      Verwijderen
  9. Grinnik.... heerlijk om te lezen dat je je verzoend hebt met de nieuwe situatie voor wat betreft de stutpalen. Bospinda groeide dus harder dan de K.spinazie maar alles is nu wel bedekt en ziet er "wild" uit :-)
    Je openingsfoto is er een om blij van te worden want dat heeft zich enorm goed hersteld zeg. ik moest wel lachen om je opmerking van dat je bonsaiboompjes toch nooit een bonsai zouden worden hahahahaha.... Lekker mens ben je ook :-)
    Liefs, Helma

    BeantwoordenVerwijderen