De frambozen had ik eigenlijk opgegeven; in september waren er alleen bloemetjes te zien op de uitlopers die een kleine 2 vierkante meter van mijn tuin in beslag nemen. Een rommelig geheel in het stukje dat ik voor "moestuin" heb bestemd. "Als ik geen frambozen meer kan oogsten dit jaar, ruk ik jullie eruit" dacht ik. Ze hoorden het en leveren al een week of twee elke paar dagen één of twee handjes frambozen voor in de yoghurt. Frambozen schijnen supergezond te zijn; ik handhaaf ze dus.
De grappige minikomkommertjes, die oorspronkelijk uit Mexico afkomstig zijn, kunnen hier in de buitenlucht een flinke oogst opleveren aan de klimmende ranken. Hier stonden twee exemplaren in een pot en wat je boven ziet is ongeveer de helft van de totale oogst. Misschien nog eens proberen in de volle grond, je kunt ze als ze jong zijn rauw eten en ze hebben een lichte citroensmaak.
Het barbarakruid is een wilde plant die in het eerste jaar een rozet vormt die overwintert. De blaadjes - ook in de winter te oogsten - kun je snipperen door de sla, smaken een beetje zurig en zijn vitamine C-rijk. In het tweede jaar, als de bloemstengel verschijnt, worden de blaadjes minder smakelijk. Ook weer een handig plantje om - net als het eeuwig moes - de crisis mee te overleven.
Barbarakruid heb ik ook, maar dan de 'gewone' variant... Een plant met een verhaal, want het is de nakomeling van één van de wilde kruidenplantjes die we van vrienden als huwelijkscadeau kregen.
BeantwoordenVerwijderenIk maak er graag wat ik mijn 'winterpesto' noem van.
En die minikomkommertjes, die zaden zijn me pas aangeboden in ruil voor een paar zaadjes van olijfkomkommer (Cyclanthera pedata).
@ Anne Tanne Je blogbericht over Pesto opgezocht: leuk idee, ga ik proberen.
BeantwoordenVerwijderenBen benieuwd naar je resultaten met de opbrengst van de minikomkommertjes volgend jaar. De olijfkomkommer gaf veel oogst hier, maar die mini's zijn zo leuk.