Toen ik jaren geleden hoorde dat deze boom eigenlijk een levend fossiel is - men dacht dat hij in de laatste ijstijd was uitgestorven - was mijn belangstelling gewekt.
Halverwege de vorige eeuw vond men exemplaren terug in Centraal China; en via stekken en zaaien heeft men de boom vermeerderd.
De boom is aantrekkelijk vanwege de fraaie kegelvorm en de mooie herfstkleur, de snelle groei en de goede gezondheid. In onze streken kunnen ze 25 meter hoog worden en in de Benelux zijn er veel aangeplant.
Ze vragen dus de ruimte en vochthoudende grond - de Nederlandse naam is niet voor niets watercypres. Onze tuin ligt op een oud veenpakket dat goed vocht vasthoudt. De boom voelt zich hier thuis en groeit snel, waardoor een planter in de seniorenleeftijd nog een goede kans maakt van een flinke boom te kunnen genieten ;-)
Met de enigszins verwante moerascypres (taxodium distichum, bakermat Noord-Amerika) en de larix behoort hij tot de enige bladverliezende coniferen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten