Ondanks het buitengewoon koude weer van
dit voorjaar, gaat de natuur gewoon zijn gang.
Vanmorgen maakte ik een foto van een
stukje tuin, dat ik op 9 april ook vastlegde. Toen kon ik haast niet
geloven dat het desolate plekje (zie hier beneden) ooit weer iets zou
gaan worden. En zie hierboven. Geduld: dat is een goede eigenschap
voor ieder die tuiniert.
Maar gisteren was het dan eindelijk een
echte voorjaarsdag. Na zondag nog in winterjas met maillot onder de
lange broek bij zo'n graad of 9 in de kille wind te hebben gelopen,
kon je gisteren eindelijk bij ruim 19 graden in een mild zonnetje in
de tuin bezig zijn. Wat was dat heerlijk. Vogelgeluidjes,
rondzoemende hommels, koolwitjes, veel bloeiende planten, de
rododendron op punt van uitlopen... Hier verlangen we nu de hele
lange, en ook nog eens wreed verlengde, winter al naar.
En in de namiddag met een boekje en een
glaasje wijn dromerig het oog over al deze weelde laten glijden, ik
had me weer helemaal verzoend met mijzelf, de anderen en de wereld.
Maar 's avonds liet de natuur zich weer
even van de andere kant zien: er zat weer een teekje in mijn arm. En
een uurtje later zag ik er ook een in mijn andere arm. Mijn geduldige
echtgenoot trok ze er weer uit. Omdat ze met zekerheid binnen 24 uur
waren verwijderd, hoef ik me er niet al te druk over te maken,
besmetting met de borrelia-bacterie is dan vrijwel uitgesloten.
Maar toch. Vanmorgen werd ik - uren te
vroeg - wakker waarna vele sombere gedachten over teken in mij
opkwamen. Mijn kansen op de ziekte van Lyme stegen per minuut en mijn
ogen en die van mijn echtgenoot om teken waar te nemen werden steeds
slechter, laat staan ons vermogen om ze te verwijderen. Op alle
grassprieten in de tuin zaten clubjes hongerige teken te wachten tot
het moment dat ik daar voorbijkwam. Hoe kon ik toch op het idee zijn
gekomen om zulke smalle paadjes te maken, met zoveel begroeiing
ernaast. Ik moest toch alles eens wat beter gaan bijhouden naast die
paadjes. Maar verdorie, het was daar de laatste weken toch ook geen
weer voor geweest...
En zo ging ik allerlei strategieën
liggen bedenken en besloot ik mijn eigen, nuchtere blog hierover van
het vorige jaar nog maar eens door te lezen...
Dus stond ik maar op om het
teekgebeuren uit mijn hoofd te zetten. En wat zag ik toen ik in de
spiegel keek? Op mijn keel? Juist: de derde teek.
Tekenbeten... ik heb er ondertussen toch ook al zo'n 30 gehad en voorlopig zonder slechte gevolgen. Meestal voel ik ze dezelfde dag wel zitten en worden ze met een tekentang verwijderd. Na een week is er niet veel meer van te zien. Het zou zonde zijn om die charmante smalle paadjes weg te doen uit angst voor wat teken.
BeantwoordenVerwijderenLudo, die paadjes blijven gewoon zoals ze zijn. Die teken kunnen me wat ;-)
VerwijderenIn ons tuintje hebben we voor zo ver ik weet nog steeds geen teken, maar in de omringende natuur zitten ze volop. Sinds ik er vorig jaar weer eens eentje heb opgelopen, waarna de dokter me zekerheidshalve een kuurtje heeft gegeven, ga ik op bepaalde plaatsen alleen nog met laarzen en lange mouwen de natuur in. Ik heb met mijn MS al meer dan genoeg te stellen, daar hoeft geen Lyme meer bij.
BeantwoordenVerwijderenMeer dan wat je al doet, kan je ook niet doen. En dan maar lekker met het fototoestel op stap, Jan!
VerwijderenHe jasses. Teken heb ik hier in de tuin nog nooit gezien en ik hoop maar dat dat zo blijft. Dat is geen lolletje!
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk is er best veel "jasses" in de natuur, Mus. Het hoort er gewoon bij. Maar het liefst houd ik me toch met de schoonheid van de natuur bezig :-)
VerwijderenIk kan er niks aan doen maar die teken daar zou ik ook niet echt vrolijk van worden. Hier wordt altijd gewaarschuwd niet het bos in te gaan met korte broek, blote armen en pet ook ivm die teken. Zullen we in de toekomst misschien net als een kat of hond een bandje om ons nek moeten doen om die teken af te schudden, grapje!
BeantwoordenVerwijderenHou het toch maar goed in de gaten Zem. Heerlijk he om zo in het zonnetje te kunnen genieten van het mooie weer. De tuin heeft inderdaad een hele metamorfose in maar een paar weken doorgemaakt. Helemaal heerlijk
Fijn dag en hartelijke groetjes
Marijke, als er zo'n bandje was, en het was niet al te schadelijk voor mijzelf, ik zou het nog omdoen ook ;-)
VerwijderenJouw tuin <3
BeantwoordenVerwijderenEn ieuw, teken. Voorlopig heb ik er hier eentje gespot. Op de kat. Net onder zn oor. Maar goed dat je het schrijft. Moet iig de kindjes controleren als ze ernstig buiten hebben gespeeld.
Die controle's zijn wel nodig, als je weet dat er teken zitten, daar waar ze gespeeld hebben. En je weet het: die kleine nimfjes zijn niet meer dan een klein zwart spikkeltje op de huid...
VerwijderenWonderlijk hè, hoe de natuur gewoon zijn gang gaat, prachtig om het verschil te zien met een paar weken terug. Maar die teken........, ik zou echter die leuke paadjes niet gaan veranderen hoor, het is juist zo leuk. En die teken overleven we wel, zonder ziekte van Lyme hopelijk. Snarf heeft ze regelmatig en ik kijk hem altijd na, wil hem niet voortdurend Frontline druppels in zijn nek geven of zo'n stinkbandje. Maar voordat we naar Engeland gingen moest hij natuurlijk wel met Frontline behandeld worden. Ik heb 2 kleinkinderen, waarvan de oudste regelmatig teken heeft, het is ook een echt buitenjongetje die hutten bouwt in de bosjes, het is altijd opletten en een tekentang bij de hand hebben. Kan me wel voorstellen dat je er van gaat dromen, vooral als er één in je nek zit, brrrr.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Janneke
Ja, Janneke, die paadjes gaan we natuurlijk niet veranderen. Maar ik ben niet blij met deze insecten.
VerwijderenEn je kleinkind, dat zo lekker in de natuur speelt krijgt vast en zeker elke avond een gedegen controle op zwarte puntjes. Lyme is geen pretje.
Mooie foto. Ik zou zeggen, vooral genieten van je tuin, het goede weer en dat glas wijn en niet teveel zorgen maken over die teken.
BeantwoordenVerwijderenMasj, je hebt gelijk: de teken moeten niet ook nog "in je hoofd" gaan zitten. In je tuin is al meer dan genoeg ;-)
VerwijderenIew, dat lijkt me niks die teken! Ik heb ze gelukkig nog nooit gehad, heb wel voor de zekerheid zo'n tangetje aangeschaft, want ik struin vaak door het hoge gras.
BeantwoordenVerwijderenMisschien kippen nemen, die eten toch alle beestjes weg?
Groet,
Angelika
Zelf over de effectiviteit van kipjes zijn de meningen verdeeld. Ach, we zullen het moeten doen met het kruipend en vliegend gedierte...
VerwijderenI like dat gezellig paadje, wij hebben hier gelukkig helemaal geen last van teken, misschien zitten de kippen daar wel voor iets tussen die over bijna alles waar gras is kunnen scharrelen. Maar ik begrijp wel dat je je zorgen maakt, maar laat het de pret niet bederven.
BeantwoordenVerwijderenDat is wel erg relaxt, geen teken in de tuin.
VerwijderenIk las ergens dat parelhoentjes wel teekjes pikken. Maar zekerheid hierover en over het effect van kippen vind je niet op internet. Wist je dat die parelhoentjes ook zo graag naar de buurman vliegen? Zit je daar weer mee ;-)
Ach, we zullen dan de teekjes maar moeten tolereren.
MMm,ik kijk eigenlijk nooit of ik teken heb...maar wij hebben dan ook niet van die hele smalle paadjes, maar ik loop en sta wel vaak in de borders..jee, nooit bij stil gestaan.
BeantwoordenVerwijderenIk kan toch eigenlijk niet zeggen dat we teken in de tuin hebben, ik tuinier nu al 33 jaar, maar nog nooit gezien, heb jij misschien veel coniferigen of dennenbomen in je tuin? Daar zitten ze wel graag geloof ik, zo in die afgevallen naalden..
de kat bij ons heeft er al wel gehad dit jaar, vond ik wel vroeg, 2 op elkaar zelfs :) Had de ene eraf geplukt, keek nog eens en dacht verdorie, ik had hem er toch weggehaald, was het een andere..
Als de kat ze heeft, al wandelend in je directe omgeving, dan zijn ze er wel. Ze zitten graag in lage planten, struikjes en op grassprieten te wachten op iets warmbloedigs. Misschien zijn er bij jou niet veel of vinden ze jou niet lekker genoeg, ik ben ook altijd een gewilde prooi voor muggen .... ;-)
VerwijderenEn waar muizen zijn, zijn ook teken (tussengastheer).
Ach, Marian, een beetje oplettendheid is nooit weg.
Teken - jobsgewijs krijg ik er in de bossen ook vaak mee te maken. De gevaarlijkste zijn de grote, volwassen teken. Die hebben al eens een seizoen op een zoogdier doorgebracht - een ree of zo. En die hebben dan zo de meeste kans om borrelia mee te dragen.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het ook engerds.
Maar genoeg over teken! Ik vind je tuin echt een wonder! Uit elke voor en na foto blijkt weer eens wat een veranderlijk karakter je tuin heeft!
En de nimfjes: vorig jaar kon je ze opsturen en laten testen. Een zending bevatte besmette nimfjes. Maar ik had ze allen binnen 24 uur verwijderd. En dat blijft het doel en streven...
VerwijderenBedankt voor je compliment. We zijn ook méér dan gelukkig in onze tuin; het is al een voorrecht een tuin te mogen bezitten :-)
Hoi Zem,
BeantwoordenVerwijderenallereerst nog bedankt voor je medeleven.
Maar wat lees ik! Had je gewoon ff 3 teken en dat in je eigen tuin??!!?? Ik ril erover. Mijn ega heef 5 dagen met een teek gelopen. Deze zat onder zijn oksel en hadden we ook niet gezien. Hij moest gelijk 3 weken aan de antibiotica en ook nog eens dubbele medicatie!
Gisteren ben ik ook overal gaan liggen in de klaver en het gras om blauwtjes en juffers te fotograferen maar volgens mij heb ik geen teek opgelopen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook alleen maar even vluchtig kijk hier en daar en dan laat ik het voor wat het is!
Je paadje is in eider geval weer een heel ander gezicht vergeleken met een paar weken geleden.
LG Helma
Ja, Helma, wie in het struweel is gaan liggen, doet er goed aan, 's avonds het lichaam even na te lopen op zwarte puntjes.... Het zou gewoon routine kunnen zijn. Het probleem kan niet onderschat worden, maar we moeten ons ook niet bang laten maken ;-)
VerwijderenIk ga ook vaak ineens languit liggen als ik iets wil fotograferen, maar ik ben eigenlijk laks als het daarna op nakijken aankomt. en dat terwijl manlief het zo opgelopen heeft. Ik ga dat toch anders doen nu.
VerwijderenLieve groet, Helma
Zwijg me van teken. Iedere dag worden de katten onderworpen aan een 'tekencontrole' en bijna iedere dag is het prijs. Vooral ons klein witzwartje is een echte tekenmagneet. En de oudste gaat al gewoon liggen als je hem de tekentang toont.
BeantwoordenVerwijderenZelf gelukkig nog maar een 3-tal teken gehad, maar ik werk dan ook alleen maar in de tuin in 'eskimo-tenue'.
Maar het tuinpaadje mag er wezen!