Desolaat, licht en wat kleur.

In het noorden van Nederland hebben we toch minder het gevoel dat het voorjaar vér voorop loopt in vergelijking met andere jaren. De temperaturen waren hier niet steeds zó spectaculair hoog en we hebben in januari een paar weken echt winter gehad.

Het desolate van de eerste maanden van het jaar overheerst nog duidelijk in de tuin.

Slechts enige belichting door de zon kan er nog wat van maken.

We waren gisteren in Wageningen. Als ik dan kijk naar wat daar in de tuintjes al bloeit, dan loopt onze tuin in zuid-oost Friesland toch zeker haast twee weken achter.

Onze tuin ligt wat dieper en heeft overwegend schaduw. Dat scheelt weer een week vergeleken bij naburige tuinen die aan de zuidkant veel zon opvangen. Daar zie ik veldjes volop bloeiende sneeuwklokjes en krokusjes, terwijl hier beiden nog stevig in de knop zitten.

Er zijn al schitterende narcissen in bloei, terwijl hier nog slechts sprieten te zien zijn.

Zo kunnen verschillen in belichting en standplaats tot veel variatie leiden in de bloeitijd.

Maar langzaam komt toch de naderende lente in beeld. Met wat speuren zie ik hier wat kleur verschijnen, en daar hebben we behoefte aan.

De zon maakt een feestje van de snijbiet in de moestuinbak (zie hierboven).

De Iris reticulata is het eerste bolgewasje in volle glorie. Daar zou ik wel meer van willen planten.

En... de bloemknoppen van de Mahonia aquifolium zijn al volop zichtbaar. 

Als ik ze zie, denk ik al aan de heerlijke geur die ze gaan verspreiden over een aantal weken.