Structuur of spontaniteit in het bloggen?

Op een gegeven moment rijst de vraag hoe nu voort te gaan met het bloggen.

Laat je de onderwerpen spontaan in je op komen, bij ingeving of getriggerd door iets wat je waarneemt? Of help je jezelf door een vaste structuur aan te brengen.

Bij voorbeeld:

rond de eerste van de maand bespreek ik foto's van een vaste plek in de tuin, de tweede week zie ik wel, rond de vijftiende komt de bloem van de maand, de derde week zoek ik de wildste plek in de tuin en de laatste keer zie ik wel weer.

Tja. Eigenlijk hou ik niet zo van de knellende banden van een structuur. Laat het allemaal maar lekker wild spontaan gebeuren.

Ik heb ook nooit een vaste wasdag, stofzuigdag, boodschappendag enz. gehad. Zélfs schrijf ik niet graag op papier met lijntjes, dat papier moet blanco zijn, die lijntjes perken mij veel te in. Ja, ja ;-)

Vandaar natuurlijk ook mijn liefde voor de wilde tuin. Alles moet zich lekker vrij kunnen ontwikkelen, ik vind het ongelooflijk boeiend om te zien wat er dan allemaal gebeurt.

Aan de andere kant ben ik me ervan bewust dat structuur niet alleen beperkt, maar ook rust, vastigheid en steun geeft. 

In de tuin maakt het goed op elkaar afstemmen van vaste elementen zoals paden, heggen, bomen, struiken, plantenplekken, terrassen, gebouwtjes, een tuin boeiend en rustig.

In onze eigen tuin heb ik ook geprobeerd een evenwichtige structuur aan te brengen.

Maar binnen deze structuur heerst een zo groot mogelijke vrijheid.

Toegepast op het tuinbloggen heb ik gemerkt dat vooral op den duur wel eens wat blogmoeheid kan optreden. Zo van: elk jaar passeren weer dezelfde items, verband houdend met de seizoenen.

En altijd spontaan (moeten) zijn kan ook onvrij maken en is bovendien tegenstrijdig in zichzelf.

Het helpt mij wel degelijk om maandelijks een aantal vaste items te hebben.

Dat in blogs de seizoenen met de steeds terugkerende planten en hun ontwikkeling jaarlijks terugkeren, deert me niet. Ik vind het ook niet vervelend om elk vroege voorjaar weer uitgebreid te lezen over sneeuwklokjes en krokussen met de bijbehorende foto's. Het doet me gewoon goed.

Een tuinier leeft nu eenmaal met de seizoenen en het cyclische gebeuren van de natuur om hem / haar heen. Dit steeds terugkerende gebeuren geeft rust en maakt ons los van het voortdurende lineaire streven om ons heen naar meer / beter / anders.

Vandaar dat ik mij bij het bloggen op bescheiden schaal wil laten leiden door maandelijks terugkerende items. Maar het moet geen keurslijf worden en ik moet mij er zo nu en dan gewoon aan kunnen onttrekken. 

Dán blijf ik de mijzelf opgelegde structuren - die vaak door zeer gewaardeerde andere bloggers ter inspiratie waren aangereikt - zien als een nuttige en plezierige steun. En daarnaast komen de onderwerpen vanzelf, door het kijken, naar wat er allemaal aan boeiends in de tuin plaatsvindt.