Reuzenscabiosa; zo mooi.

In de loop van de zomer van 2010 ontstond een grootbladerige plant vooraan bij het terras, goed op de zon, in de daar ter plaatse zanderige grond. Nu heb ik de gewoonte onbekende planten te handhaven tot ik weet wat het is. Dan kan ik altijd nog besluiten tot verplaatsen of verwijderen.

De plant vormde uit één centraal punt steeds meer bladeren en ik verwachtte in de zomer van 2011 de bloei en dan zou de plant zichzelf wel bekend maken.

Nadat in de winter het blad verdorde, kwam de plant in 2011 nog krachtiger terug. Een goed botanisch onderlegde vriend wist hem nog niet thuis te brengen. Ik besloot een tweede exemplaar ernaast te verwijderen. Ik trof een diepe penwortel aan. In 2011 nog steeds geen bloei, en in de afgelopen winter verdorde weer al het blad.

Maar dit jaar verscheen royaal nieuw en krachtig blad en jawel: stevige en stormbestendige bloeistengels kwamen in grote getale omhoog en al gauw ontdekte ik dat het om de reuzenscabiosa (Cephalaria gigantea) ging!

Haast twee en halve meter hoog zijn de talloze bloeistengels. Prachtige, zachtgele, grote bloemen die zich uit ook nog eens hele mooie knoppen ontwikkelen. Een echte bijen en vlindertrekker.

Kortom, uit zaad, dat op de een of andere manier op die plek terecht was gekomen, en dat is meestal ook de goede plek, is een indrukwekkende plant ontstaan. Ik hoop dat hij zich permanent in mijn tuin wil gaan vestigen en ik heb nu spijt dat ik het tweelingexemplaar heb verwijderd...